Δεν ξέρω αν σου έχει συμβεί, αγαπημένε μου αναγνώστη, να γνωρίζεις ζευγάρια στο οικογενειακό ή φιλικό σου περιβάλλον, που ο ένας δεν σέβεται τον άλλον. Δεν είναι θέμα ηλικίας, ούτε κοινωνικής τάξης. Το έχω δει να συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Κι αν με ρωτάς, αν η έλλειψη σεβασμού δεν είναι κάτι που θα γίνει σε μια στιγμή, από παράβλεψη, από νεύρα ή κάποιον άλλον παράγοντα, νομίζω ότι είναι ο λόγος να πάψεις να έχεις επαφή με ένα άτομο που προσπαθεί με τον τρόπο του να σου επιβληθεί. Δεν πάει πολύς καιρός που έτυχε να είμαι παρούσα σε μια τέτοια περίπτωση, όπου ένας από τους δυο που βρίσκονται σε σχέση, ένιωθα πως προσπαθούσε να εντυπωσιάσει την υπόλοιπη παρέα, κι αυτό δεν θα τα έβρισκα και κακό, αν στην προσπάθεια του αυτή δεν υποτιμούσε τη σύντροφο του.
Το έκανε επιδεικτικά, ίσως νόμιζε πως με αυτό τον τρόπο θα παρουσιάζονταν στα μάτια μας ως ο απόλυτος αρχηγός, αυτός που κάνει κουμάντο, που λέει κάτι κι αμέσως γίνεται πράξη, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, ο απόλυτος εξουσιαστής. Το βράδυ, όταν πήγα σπίτι μου, πραγματικά ένιωσα άσχημα, όχι για τον τρόπο που προσπάθησε να «δειχτεί» εκείνος, αλλά για το πώς θα ένιωθε εκείνη, η οποία καθ’ όλη την διάρκεια της προσπάθειας επίδειξης του αγαπημένου της και υποβάθμισης της από τον ίδιο, δεν έβγαλε μιλιά.
Κάποια στιγμή πήγε να ψελλίσει κάτι, ως τρόπο αντίδρασης, αλλά της έκοψε γρήγορα τη φόρα. Κι αναρωτιέμαι, γιατί κάποιος να είναι σε μια σχέση, αν δεν θέλει να ακούει τι θα του πει ο άλλος, αν δεν θέλει να παίρνονται από κοινού οι αποφάσεις, αν δεν υπάρχει μεταξύ τους άριστη επικοινωνία, αν ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι»; Τι νόημα έχει να είσαι με κάποιον άνθρωπο που συνεχώς θα σου «τη λέει», που θα σε κρίνει, που δεν θα τρέφει καμία εκτίμηση προς το πρόσωπο σου, που θα κρίνει τις όποιες επιλογές σου; Κι απορώ. Άντε ο άλλος μπορεί να έχει τα όποια του κόμπλεξ και να τα βγάζει στους άλλους. Ο άλλος γιατί να ανέχεται μια τέτοια κατάσταση; Γιατί δεν εκτιμά τον εαυτό του;
Γιατί δεν βάζει όρια; Αν με ρωτάς, νομίζω ότι αυτή η ανεκτικότητα έχει χαλάσει κόσμο. Αυτό του ότι επιτρέπουμε στον άλλον να μας αντιμετωπίζει με ασέβεια ή χειρότερο να θέλει να μας χειραγωγήσει, νομίζω ότι δεν μας τιμά. Περισσότερο από εξυπνάδα χρειαζόμαστε καλοσύνη και ευγένεια, δεν συμφωνείς μαζί μου, αγαπημένε;
