Ένας λόγος παραπάνω που μου αρέσει να περπατάω τα πρωινά, είναι ότι έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο. Με ανθρώπους, που αν έπαιρνα λεωφορείο ή ταξί για να κατέβω στη δουλειά, πιθανόν και δεν θα γνώριζα καν την ύπαρξη τους. Όχι ότι μιλάω με όλους αυτούς, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι συναντάς στο δρόμο σου πρόσωπα που μπορεί και να σου κάνουν την μέρα σου πιο όμορφη, πιο χαμογελαστή. Θα μου πεις πως γίνεται αυτό. Δεν έχεις ακούσει το γνωμικό που λέει ότι υπάρχουν κι εκείνοι που μπορούν να σε αγγίξουν, χωρίς καν να σε ακουμπήσουν; Υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν, αγαπημένε μου αναγνώστη, που μπορεί να περνούν από δίπλα σου, να στέκονται στην απέναντι στάση λεωφορείου, να περιμένετε στην ίδια ουρά στο σούπερ μάρκετ και να είναι τόσο φωτεινοί, που δεν μπορεί να μην δεν τους παρατηρήσεις. Ναι, υπάρχουν κι αυτοί, αρκεί να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου για να τους παρατηρήσεις. Τους ξεχωρίζεις, ακόμη κι αν βρίσκονται σε ένα πολυπληθές κοινό. Μοιάζουν σαν αερικά.
Το βλέμμα τους ακτινοβολεί ζεστασιά. Αποπνέουν μια δυναμικότητα, μια ζωντάνια. Με το που θα τους εντοπίσει το μάτι σου, δεν μπορείς να σταματήσεις να τους κοιτάς. Σου κάνει εντύπωση πως μπορεί ένας άνθρωπος να εκπέμπει τόσο φως, τέτοια ευγένεια. Όχι, δεν έχει να κάνει καθόλου με το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα το επιτηδευμένο. Χαμογελούν και νιώθεις ότι το κάνουν από την καρδιά της. Η αύρα τους έχει κάτι το θετικό. Το πρόσωπο τους είναι ήρεμο, οι κινήσεις τους αέρινες. Εντάξει, δεν θα σου πω ψέματα. Δεν είναι πολλοί αυτοί που συναντώ στην καθημερινότητα μου που να διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Νιώθω τυχερή όμως που υπάρχουν στη ζωή μου τέτοια άτομα, που ακράδαντα πιστεύω ότι ήρθαν σε αυτό τον κόσμο με σκοπό να προσφέρουν στους γύρω τους απεριόριστη γλύκα, ηρεμία κι αν μπορέσουν να μεταφέρουν λίγη από την θετική τους αύρα στους γύρω τους.
Μη νομίζεις ότι κι αυτοί δεν έχουν προβλήματα. Και οι ίδιοι έχουν νιώσει προδοσία, απογοήτευση, βρήκαν όμως την δύναμη και επούλωσαν τις πληγές τους, έμαθαν από τα λάθη τους, ορκίστηκαν να μην τα επαναλάβουν στο μέλλον, κατανοώντας ότι η μιζέρια και η συνεχόμενη κλάψα μόνο ευτυχία δεν φέρνει. Κι αυτός είναι ένας λόγος να τους θαυμάζεις λίγο παραπάνω. Αφού περά τις ατυχίες που μπορεί να τους βρήκαν, συνεχίζουν να δίνουν το δικό τους αγώνα στη ζωή, προσπερνώντας τα δύσκολα μονοπάτια και επιβιώνοντας έχοντας ως μοναδικό τους σύμμαχο την καλή τους διάθεση κι ένα χαμόγελο που ποτέ δεν τους εγκαταλείπει. Είναι οι άνθρωποι που κοιτούν μόνο μπροστά, εσύ γιατί κοιτάζεις προς τα πίσω;
