Πριν κάποια χρόνια, όταν γύριζα από διακοπές, κι εγώ δεν ήμουν μέσα στην καλή χαρά. Θύμωνα, που οι μέρες περνούσαν τόσο γρήγορα κι έπρεπε να επιστρέψω στην στυγνή πραγματικότητα. Πριν λίγες ημέρες, γυρνώντας από τις ολιγοήμερες διακοπές, άκουγα ανθρώπους δίπλα μου να παραπονιούνται που η άδεια τους τελειώνει. Δεν είχαν προλάβει να ξεκουραστούν, αν μπορούσαν θα ήθελαν να «ξεκλέψουν» λίγες ακόμη ημέρες και να παρατείνουν την διαμονή τους στο νησί. Ξέρεις κάτι; Πλέον με προβληματίζει αυτή η αντίδραση, που μπορεί κι εγώ ενδόμυχα να κάνω. Και στενοχωριέμαι, που με το που θα γυρίσουμε από διακοπές, θα αδειάσουμε βαλίτσες και θα αρχίσουμε να μιζεριάσουμε. Θα κλειστούμε στο σπίτι και θα αρχίσουμε να μετράμε μέρες για το επόμενο καλοκαίρι, τις επόμενες διακοπές. Γιατί το κάνουμε αυτό; αναρωτιέμαι. Γιατί να μένουμε στα μακροπρόθεσμα σχέδια και να μην ζούμε την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή, σαν να ήμασταν όντως σε ένα νησί;
Ξέρω τι θα μου πεις. Ότι στη πόλη, με την δουλειά και τις υποχρεώσεις τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η περίοδος όμως των διακοπών είναι ένα ευχάριστο διάλλειμα. Που έρχεται για να μας δείξει πόσα επί της ουσίας αφήνουμε να χάνονται από την καθημερινότητα μας. Ήχοι, εικόνες, μυρωδιές. Στην πόλη έχουμε πάψει να ακούμε, να βλέπουμε, να αφουγκραζόμαστε. Κι όμως, την πραγματική ζωή την βρίσκει κάποιος μόνο στην καθημερινότητα. Στην βόλτα με έναν φίλο που σου τηλεφώνησε και απροειδοποίητα ήρθε και σε πήρε από την δουλειά. Έτσι, χωρίς άγχος για το πότε και που θα βρεθείτε, πήρε την πρωτοβουλία και απολαύσατε μια βόλτα στους δρόμους της πόλης, καθίσατε να πιείτε ένα ποτό, είπατε τα νέα σας, είδατε κι άλλους κοινούς γνωστούς σας, γελάσετε, περάσετε ένα όμορφο απόγευμα. Είδες; Δεν χρειάζεται να είσαι σε διακοπές για να περάσεις καλά. Αρκεί λίγη καλή διάθεση, την παρέα σου και να αφεθείς να ζήσεις όμορφες στιγμές στην πόλη σου.
Είτε είναι καλοκαίρι, είτε είναι χειμώνας, να μην ξεχνάς να ζεις. Καλές οι παραλίες, τα νησιά, καλά τα κοκτέιλ στα σοκάκια, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι μόνο αυτή. Η πραγματικότητα είναι μέσα μας. Και χαίρομαι για εκείνους τους ανθρώπους που καταφέρνουν, ακόμη και με καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, να μην ξεχνάνε να ζουν επί της ουσίας την ζωή τους. Που δεν γκρινιάζουν αν βρέχει ή αν χιονίζει. Που χαμογελάνε, ακόμη κι όταν η τύχη δεν είναι με το μέρος τους. Που εξακολουθούν να είναι αισιόδοξοι, ακόμη κι όταν βρίσκονται μέσα στο πλοίο της επιστροφής κι ας ξέρουν ότι αύριο θα ξυπνήσουν από τα αξημέρωτα για να πάνε στη δουλειά. Η ζωή δεν είναι μόνο καλοκαίρι, έχει τέσσερις εποχές και όλες θα πρέπει να τις χαιρόμαστε.
