Κι έρχεται η στιγμή που θα απελπιστείς. Που θα θελήσεις να κλειστείς μέσα στο σπίτι και να κλάψεις. Νιώθεις το μέσα σου να έχει αποχρώσεις του μαύρου. Όλοι και όλα σου φταίνε. Μόνο που δεν είναι έτσι και το ξέρεις. Ο καθένας από εμάς τραβάει τα ζόρια του και λίγοι είναι εκείνοι που θα θελήσουν να μπουν στο μυαλό σου για να καταλάβουν πως ακριβώς νιώθεις.
Ζητάμε από τους άλλους να μπούνε στη θέση μας, άσχετα αν εμείς δεν κάνουμε ποτέ το ίδιο για εκείνους. Κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει, όπως κι εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις απόλυτα τον άλλον. Νόμος. Κι ο καθένας από εμάς πάντα θα πιστεύει ότι η δική του ιστορία κρύβει τον μεγαλύτερο πόνο, γι αυτό εύκολα πελαγώνουμε. Μέχρι τη στιγμή που θα έρθει ένα γεγονός να σε ταρακουνήσει και να σου υπενθυμίσει, γιατί προφανώς το έχεις ξεχάσει, πως αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις τόση πίκρα μαζεμένη, που μπροστά στο δικό σου δράμα δεν πιάνει μια. Το λέμε και το ξανά λέμε, η αλήθεια είναι αγαπημένε μου, στις μεταξύ μας συζητήσεις πως προφανώς υπάρχουν και χειρότερα από αυτά που περνάμε εμείς.
Το λέμε, το κατανοούμε όμως; Δε λέω, μπορεί να έχεις χίλια δίκια, τα προβλήματα που σήμερα να αντιμετωπίζεις να φαίνονται μπροστά σου βουνό, να μην μπορείς να βρεις τρόπους να ανταπεξέλθεις στα αδιέξοδα σου. Όλοι φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Μέχρι τη στιγμή που θα μας έρθει στο μυαλό η εικόνα ενός ανθρώπου που δεν έχει ένα κρεβάτι να ξαπλώσει, ένα ντουζ να κάνει ένα μπάνιο, που για να φάει ένα πιάτο ζεστό φαγητό πρέπει να σταθεί σε μια ουρά, έξω από μια εκκλησία. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουμε μια δουλειά και μετράνε τις αντοχές τους μέρα με την ημέρα. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν την καθημερινή τους μάχη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου παλεύοντας με μια αρρώστια.
Πριν λοιπόν κι εσύ κι εγώ τα βάψουμε μαύρα επειδή κάποιος μας στεναχώρησε, δεν μας εκτίμησε, που παρεξηγηθήκαμε με ένα δικό μας άνθρωπο, που «τσίμπησε» η ζυγαριά, ας σκεφτούμε πως οι πραγματικά δραματικές στιγμές δεν είναι αυτές, ή τουλάχιστον προσπερνιούνται. Όλοι κάποια στιγμή θα βρεθούμε στα πάνω μας, θα έρθουν τα κάτω, κανείς δεν μας διαβεβαιώνει για τίποτα στη ζωή, γι αυτό άλλωστε έχει και το ενδιαφέρον της. Και ακριβώς επειδή πάντα θα μας συμβαίνουν πράγματα που θα μας φοβίζουν, εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γελάμε στον φόβο μας δυνατά. Η ζωή δεν στάζει μέλι για κανέναν. Σκέψου το και μη σκας.
