Τι ωραίο να κυκλοφορείς εκεί έξω και να βλέπεις- έστω που και που- χαμογελαστά πρόσωπα. Ναι, κάναμε και το χαμόγελο, κάτι σαν παράξενο φαινόμενο, που όταν παρατηρείται θα πρέπει να θεωρείται σπάνιο.
Μη το γελάς όμως, αγαπημένε μου αναγνώστη, κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ωστόσο, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τεράστια χαμόγελα, πραγματικά είναι πηγή αισιοδοξίας πως δεν είναι όλα μαύρα, τουλάχιστον για μια μερίδα ανθρώπων που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν με χιούμορ όλο αυτό που μας συμβαίνει. Πόσο μάλλον, όταν βλέπεις να σου χαμογελούν άνθρωποι που θα είχαν κάθε λόγο να είναι θλιμμένοι, απογοητευμένοι.
Κι όμως, δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν, εκείνοι που έχουν το πρόβλημα, εκείνοι να είναι που θα δώσουν και κουράγιο στους γύρω τους, ίσως έτσι να παίρνουν και οι ίδιοι δύναμη.
Γνωρίζω ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την υγεία τους και όμως ποτέ δεν τους είδα κατσουφιασμένους. Ίσα- ίσα, καμιά φορά διακωμωδούν την κατάσταση τους, ίσως πιστεύοντας ότι έτσι ξορκίζουν την αρρώστια τους. Αυτό που κάνουν όμως θέλει δύναμη. Πολύ δύναμη. Τόση που να σε κάνει να αναρωτιέσαι εσύ ο τρίτος από που στο καλό την αντλούν. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο.
Το σημαντικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι με τη στάση ζωή τους μας περνάνε μηνύματα. Μας διδάσκουν. Πώς, ακόμη και αν εμείς πιστεύουμε ότι αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητα προβλήματα, μπορούμε εν τούτοις να μην πάψουμε να αισιοδοξούμε ότι θα τα καταφέρουμε. Μας δείχνουν πως με το να μιζεριάζεις, να κλαις και να χτυπιέσαι για κάτι που σε βρήκε δεν δίνεις λύση, αντίθετα ίσως και να επιδεινώνεις μια κατάσταση. Θα μου πεις και αν χαμογελάς θα λυθούν τα προβλήματα; Μπορεί και όχι, αλλά ένα χαμόγελο σίγουρα προσφέρει μια αισιοδοξία για κάτι καλύτερο που μπορεί να έρθει.
Τα πάντα στη ζωή χρειάζονται υπομονή και επιμονή. Να μη τα παρατάμε. Να μη το βάζουμε κάτω. Να το παλεύουμε. Να λέμε στον εαυτό μας ότι μπορεί να τα καταφέρουμε. Τι νόημα θα έχει αν κάθε τόσο κλαίμε τη μοίρα μας; Σημασία έχει αν πέσουμε να καταφέρουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Το σημερινό μου άρθρο το αφιερώνω σε αυτούς τους ανθρώπους που σήμερα αυτοί και οι οικογένειες τους παλεύουν με μια αρρώστια και ζουν περιμένοντας ένα θαύμα για να ανατρέψει την κατάσταση στην οποία σήμερα βρίσκονται με το μήνυμα ότι η ζωή είναι σήμερα, είναι εδώ και εμείς πρέπει να της χαμογελάμε. Ξέρω πως ο φόβος έχει φωλιάσει στο είναι σας, αλλά σήμερα που ο Θεός ξημέρωσε μια νέα μέρα και έδωσε τη δυνατότητα να ανοίξουμε τα μάτια μας, η ζωή μας δίνει την ευκαιρία να την παλέψουμε. Με θέληση, χαμόγελο και επιμονή. Θα τα καταφέρετε…
