Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; είναι μια ερώτηση ρουτίνας προς ένα παιδί. Οι απαντήσεις ποικίλουν. Άλλοι γιατροί, άλλοι δάσκαλοι, ηθοποιοί και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Μέχρι τη στιγμή βέβαια, που το ίδιο παιδί θα μεγαλώσει και θα έρθει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Που στα αλήθεια θα πρέπει να αποφασίσει, έχοντας προφανώς πρώτα σκεφτεί και κατανοήσει, ποιο θα είναι εκείνο του επάγγελμα που θα επιλέξει να κάνει για το υπόλοιπο της ζωής του.
Έχεις σκεφτεί, αγαπημένε μου αναγνώστη, πόσο έτοιμο είναι ένα παιδί στα 18 του χρόνια να αποφασίσει για το τι θα σπουδάσει; Εδώ 30 χρονών και οι απόψεις μας αλλάζουν συνεχώς, πόσο έτοιμος μπορεί να είναι ένας 18χρονος για να πάρει μια τόσο μεγάλη απόφαση που θα καθορίσει τη ζωή του; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για τον εαυτό του. Τότε αρχίζει να ανακαλύπτει τη ζωή, το τι πραγματικά θέλει. Βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο που από παιδί πρέπει να μεταπηδήσει στο χώρο των ενηλίκων. Δεν έχουν, όχι απόλυτα βέβαια κι αυτό, όλοι το μυαλό στο κεφάλι τους, αυτή είναι η αλήθεια. Σκεφτόμουν λοιπόν, γιατί να μην εφαρμόζονται και στα ελληνικά σχολεία αυτό που γίνεται στο εξωτερικό. Να υπάρχει ένα μάθημα που θα μπορεί να το επιλέξει ο μαθητής για κάθε επάγγελμα. Για το τραγούδι, το θέατρο, τη δημοσιογραφία, δίνοντας του έτσι τη δυνατότητα να καταλάβει σε ποιο τομέα έχει μεγαλύτερη έφεση.
Δεν είναι όλοι γεννημένοι για να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι. Ούτε δάσκαλοι. Ευτυχώς, υπάρχουν δεκάδες επαγγέλματα που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει, ανάλογα με το τι του ταιριάζει. Γιατί να μην ευνοεί λοιπόν το εκπαιδευτικό μας σύστημα το κάθε παιδί που έχει μια κλίση σε έναν τομέα; Γιατί να μην του δίνει τα εφόδια εκείνα που θα τον βοηθήσουν στο να κατανοήσει καλύτερα τι είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο; Γιατί κακά τα ψέματα. Επιτυχημένος κάποιος γίνεται όχι ανάλογα με το τι δουλειά θα επιλέξει να κάνει, αλλά πόσο καλός είναι σε αυτό που επέλεξε. Γιατί αν αυτό που επιλέξεις δεν το κάνεις από αγάπη, αν η καρδιά σου δεν χτυπά δυνατά, αν δεν σου προσφέρει χαρά, τότε άστο καλύτερο. Το θέμα σε αυτή τη ζωή είναι να ασχολείσαι πάντα με κάτι που θα σε γεμίζει ως άνθρωπο. Να σε κάνει κάθε μέρα να θέλεις να γίνεσαι καλύτερος. Ας μην συμβιβαζόμαστε λοιπόν με μέτρια πράγματα. Ας ρισκάρουμε.
Το να τελειώσεις ένα Πανεπιστήμιο από μόνο του δε λέει και κάτι. Σημασία έχει να ακολουθήσεις το όνειρο σου, μόνο έτσι θα γίνεις ευτυχισμένος. Κι αν πάλι έτυχε να ακολουθήσεις μια πορεία που πλέον δεν σε ικανοποιεί, μη το σκέφτεσαι καθόλου. Ποτέ δεν είναι αργά για να χαράξεις νέα πορεία.
