Αλήθεια, θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά, αγαπημένε μου αναγνώστη, που ένιωσες τόσο μεγάλη ταραχή, τους παλμούς να βαράνε ταμπούρλο, το αίμα σου να ανεβαίνει στο κεφάλι, να θολώνει το μυαλό σου και να μην ξέρεις πώς να αντιδράσεις, επειδή κάποιος σε τσάτισε; Γεγονός πάντως είναι ένα. Πως όλοι μας έχουμε περάσει από μια τέτοια διαδικασία, όλοι μας έχουμε θολώσει, όλοι μας, με τον δικό μας τρόπο ο καθένας, έχουμε ξεσπάσει. Οι αιτίες; Πάμπολλες. Λίγη σημασία όμως έχει αυτό, αλλά το ότι μόλις θυμώσουμε, κατευθείαν παύουμε να λειτουργούμε με βάση την λογική μας. Και νομίζω ότι κάπου εκεί χάνουμε τον έλεγχο και αρχίζουμε να κάνουμε λάθη.
Θα μου πεις, πως είναι δυνατόν να θυμώσεις και να μην βγεις εκτός εαυτού; Θα σου πω ότι κατανοώ πως ο θυμός είναι από τα πιο βασανιστικά και αρνητικά συναισθήματα που μπορεί κάποιος να βιώσει κι αυτό από μόνο του θα πρέπει να μας κάνει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί για το πώς θα το διαχειριστούμε, πως θα εκφραστούμε. Πολλές φορές παριστάνουμε ότι δεν έγινε και τίποτα. Θέλοντας να μην έρθουμε σε αντιπαράθεση, καταπίνουμε όλα όσα δυσάρεστα νιώθουμε μέσα μας, κρύβουμε τον θυμό κάτω από το πατάκι, μόνο που κακό κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί, όσο κι αν προσπαθήσουμε να τον καμουφλάρουμε, όσο κι προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχει, εκείνος κάποια στιγμή θα έρθει στην επιφάνεια και τότε…
Τον τελευταίο καιρό, είχα πολλές αφορμές να θυμώσω από συμπεριφορές ανθρώπων και γενικότερες καταστάσεις. Το ανέβασμα του αίματος στο κεφάλι γινόταν απευθείας, κρατούσε όμως μέχρι να αναρωτηθώ αν όντως άξιζε να μπω στη διαδικασία να «εκραγώ» ή αν με την «έκρηξη» μου αυτή θα μπορούσε να αλλάξω μια δεδομένη κατάσταση. Αν η απάντηση που θα έδινα στον εαυτό μου ήταν αρνητική, θα προτιμούσα να ακούσω ένα τραγούδι που μου φτιάχνει τη διάθεση, να κάνω μια κοντινή βόλτα και να ξεχαστώ από μια δυσάρεστη σκέψη. Αν πάλι έδινα καταφατική απάντηση, τότε δεν είχα παρά να εκφράσω την όποια μου ενόχληση, να πω τι ακριβώς ήταν εκείνο που με πείραξε και να προσπαθήσω να βρω μια λύση. Κι αν κάτι μου αρέσει πλέον και είναι θέμα εμπειρίας, είναι το γεγονός ότι έχω πάψει να αντιδρώ σπασμωδικά. Ότι πριν μιλήσω θα σκεφτώ. Γιατί είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις κι εσύ, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως πάνω στην ένταση λέγονται και κουβέντες που δεν τις εννοούμε, αλλά που μπορούν να πληγώσουν τον άλλον. Νομίζω ότι σε κάτι τέτοιες στιγμές μόνο η ψυχραιμία σώζει, οπότε την επόμενη φορά που θα νιώσεις θυμωμένος, σκέψου πριν δράσεις και διαχειρίσου όσο μπορείς καλύτερα τα συναισθήματα και τα δικά σου και των άλλων γύρω σου. Η κακία δεν βοηθάει πουθενά.
