Εγώ φανατική με το Survivor δεν είμαι. Το έχω δει, όταν δεν θα με έχει προλάβει να με πάρει ο ύπνος. Μια μέρα που το παρακολουθούσα, σκεφτόμουν πως όλη η ζωή μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι. Με τις δοκιμασίες της, τα «όπλα» που έχεις και τα αξιοποιείς κατά περίπτωση για να μπορέσεις να πας παρακάτω, τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου. Κάποια στιγμή θα κερδίσεις, άλλη θα χάσεις, θα πάρεις το έπαθλο ή δεν θα το καταφέρεις. Κι όλα αυτά, είτε έχοντας κερδίσει, είτε έχοντας χάσει θα σε οδηγήσουν στο δρόμο που θα σε πάει ένα βήμα παρακάτω. Άλλοτε θα πρέπει να σκεφτείς μια και δυο φορές. Άλλοτε να λειτουργήσεις με το συναίσθημα.
Άλλοτε θα αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και άλλο θα συγκρατηθείς. Και έτσι μαθαίνεις, έτσι παθαίνεις, έτσι προχωράς. Βλέποντας αυτά τα παιδιά λοιπόν στο παιχνίδι να αγωνίζονται με έπαθλο λίγο φαγητό και κάποιες χιλιάδες ευρώ, σκεφτόμουν πως μπορεί να κέρδισαν αυτή τη φορά, όμως την επόμενη δεν το εγγυάται κανείς πως θα γίνει το ίδιο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην δική μας καθημερινότητα. Το επόμενο επίπεδο δεν το γνωρίζει κανείς. Είσαι απροετοίμαστος για το τι θα νιώσεις, τι έκπληξη θα λάβεις, αν θα λυπηθείς ή αν θα γελάσεις. Σε αφήνει μόνο σου, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα να δεις την δύναμη που κρύβεις μέσα σου, τις αντοχές σου. Και κάπως έτσι πορεύεσαι.
Κάνοντας λάθη και σωστά, αλλάζοντας δρόμο όταν βλέπεις ότι αυτός δεν σε οδηγεί πουθενά, πολλές φορές φτάνεις στον τερματισμό, άλλες δεν τα καταφέρνεις, κάποιες φορές έχεις λιγοψυχήσει, άλλες πάλι εξέπληξες ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό με τη δύναμη που δεν ήξερες ότι είχες. Μακάρι να πωρωνόμασταν τόσο πολύ όσο κάνουμε γι αυτό το παιχνίδι στην τηλεόραση με την ίδια μας τη ζωή. Να επιζητούσαμε τις ανατροπές. Να παλεύαμε. Να μην αφήναμε κανέναν και τίποτα να μας κλέψει το όνειρο. Να φτάναμε στο τέρμα, τη στιγμή που οι δυνάμεις θα μας είχαν εγκαταλείψει. Το παιχνίδι της ζωή μας, ναι αυτό που μας έχει κάνει άπειρες φορές να στεναχωρηθούμε και να κλάψουμε, να απογοητευτούμε, να προδοθούμε, είναι το ίδιο που μας έχει χαρίσει απίστευτες χαρές, όμορφες αναμνήσεις, εμπειρίες.
Μέσα από τη διαδικασία αυτού ακριβώς του παιχνιδιού, αν κάτι νομίζω πως πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε. Θα πρέπει να παλεύουμε για να πάμε παρακάτω. Να βάζουμε στόχους και να μην τους αφήνουμε αν δεν τους εκπληρώσουμε. Να διεκδικούμε. Κι ας υπάρχουν εμπόδια μπροστά. Ας ελπίζουμε και ας παλεύουμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
