Αν με ρωτάς σε τι μας είναι χρήσιμες όλες αυτές οι ταμπέλες πάνω από μαγαζιά, δρόμους, κτίρια, αξιοθέατα, θα απαντούσα ότι προφανώς βρίσκονται εκεί για να μας ενημερώσουν για το που ακριβώς βρισκόμαστε. Έλα όμως που ο ρόλος της ταμπέλας δεν τελειώνει εδώ. Έλα που αποφασίσαμε να τοποθετήσουμε και ταμπέλες και στους άλλους γύρω μας, με ένα όνομα, έναν τίτλο, με τον οποίο τον αναφέρουμε. Θα σου φέρω ένα απλό παράδειγμα, αγαπημένε μου αναγνώστη, μέσα από το οποίο θα καταλάβεις ότι αυτό που αντικρίζεις σε μια βόλτα που θα κάνεις, δεν είναι ακριβώς αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου ως λειτουργία και αίσθηση, αλλά αυτό που επικρατεί.
Βλέπεις έναν άνθρωπο στο δρόμο με κάποια κιλά παραπάνω, μη με ρωτάς από ποιο σημείο βρίσκεται το παραπάνω, αδυνατώ να σου απαντήσω.
Τον βλέπεις να περπατάει λοιπόν και ταυτόχρονα να έχει στο χέρι του ένα σουβλάκι και να τρώει. Αυτομάτως, ασυναίσθητα, οι πρώτες λέξεις που θα σκεφτείς είναι το λιγότερο «ζώον» και ίσως «βουβάλι». Περπατάς και παρακάτω συναντάς μια όμορφη κοπέλα, που φοράει μια κοντή φούστα, έχει έντονο μακιγιάζ και καπνίζει.
Μη μου πεις ότι η πρώτη λέξη που θα σου έρθει αμέσως στο μυαλό δεν είναι το «τσουλάκι», γιατί με δυσκολία θα σε πιστέψω. Προχωράς στο δρόμο σου και βλέπεις έναν ηλικιωμένο να μαλώνει κάτι παιδιά που πήγαν να πέσουν πάνω του με τα ποδήλατα τους. «Παλιόγερο» θα τον πεις και χίλια μύρια όσα. Στο δρόμο συναντάς και μια μητέρα που προσπαθεί να πείσει το παιδί της ότι δεν μπορεί να του αγοράσει το παιχνίδι που θέλει εκείνη τη δεδομένη στιγμή και στην προσπάθεια της αυτή ανεβάζει τον τόνο της φωνής της.
Για σένα θα είναι «υστερική», ενώ ένας άντρας που θα χαμογελάσει ή θα θελήσει να πιάσει την κουβέντα σε κάποια κοπέλα είναι αυτομάτως «γραφικός», «τρελός» και «πέφτουλας». Πες μου τώρα, δεν αναγνώρισες τον εαυτό σου σε κάποιες από τις περιπτώσεις αυτές, που έβαλες «ταμπέλα» σε κάποιον που ούτε καν τον γνωρίζεις ή ακόμη και σε κάποιον δικό σου άνθρωπο; Όλοι μας το έχουμε κάνει, κακά τα ψέματα.
Και το κάνουμε γιατί δεν σπαταλάμε χρόνο για να καθίσουμε και να κρίνουμε ή να αξιολογήσουμε μια κατάσταση ή μια αντίδραση ενός τρίτου. Προτιμάμε τα εύκολα συμπεράσματα. Μόνο που ξεχνάμε, ότι ο κάθε ένας από εμάς είναι ξεχωριστός και αποτελείται από διάφορα χαρακτηριστικά, που ανάλογα τον χρόνο και την κατάσταση διαμορφώνεται. Μη μου πεις ότι δεν εξεπλάγην με τον εαυτό σου, όταν ανακάλυψες χαρακτηριστικό του, που ούτε εσύ φανταζόσουν ότι είχες. Για αυτό ας αφήσουμε τις ταμπέλες ήρεμες σε καταστήματα και κτίρια να κάνουν τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας και ας μην κρίνουμε τόσο εύκολα. Κρίμα είναι, όχι τίποτα άλλο αλλά τις περισσότερες φορές έξω θα έχουμε πέσει.
