Όλοι μιλάμε για τον καρκίνο. Σε κάθε οικογένεια υπάρχει και ένα από ένα περιστατικό. Ο καρκίνος δεν κοιτάζει ηλικίες, ούτε κοινωνικά στρώματα. Αφορά εσένα, εμένα, όλους μας.
Πόσοι γνωστοί μας δεν «έφυγαν» χτυπημένοι από την αρρώστια. Πόσοι άλλοι παλεύουν με χημειοθεραπείες. Πόσοι πονούν και πόσοι δεν το βάζουν κάτω. Πόσοι κλαίνε και παρακαλάνε για ένα θαύμα. Πόσοι στεναχωριούνται και αγχώνονται που δεν έχουν να πληρώσουν για τα φάρμακα τους. Πόσοι άνθρωποι γύρω μας, πόσες οικογένειες ζουν με το φόβο. Δεκάδες συνάνθρωποι μας κάθε μέρα πηγαίνουν στο Νοσοκομείο για να κάνουν την θεραπεία τους. Άνθρωποι που κάποτε ήταν θεριά και τώρα τους βλέπεις να τους έχει «καταπιεί» αυτή η αρρώστια. Άτιμο πράγμα, όπως και κάθε αρρώστια. Πολλοί φίλοι μας, συνάδελφοι, συγγενείς δεν κατάφεραν να βγουν νικητές.
Άνθρωποι που μπορεί να «έφαγαν σίδερα», να το πάλεψαν μέχρι εκεί που δεν πάει, αλλά δεν μπόρεσαν. Άλλοι πάλι, δικοί μας άνθρωποι κι αυτοί, είναι εδώ γύρω μας και παλεύουν με το «θεριό». Δοκιμάζουν τα πάντα. Ψάχνουν να βρουν φάρμακα που υπόσχονται θαύματα. Δοκιμάζουν τις αντοχές τους και μαζί με αυτούς δοκιμάζονται και οι οικείοι τους, που σαν άλλοι άγρυπνοι φρουροί τρέχουν γι αυτούς και προσεύχονται για να γίνουν καλά. Είναι πραγματικά άξιοι θαυμασμού όσοι περνούν κάτι τέτοιο στην οικογένεια τους. Πραγματικά να ξέρετε ότι σας θαυμάζω. Για την υπομονή που δείχνετε, ακόμη και όταν φτάνετε στα ψυχικά σας όρια. Για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεστε την δύσκολη αυτή περίοδο που περνάτε. Σκέφτομαι καμιά φορά που βρίσκει κανείς την ψυχική δύναμη να παλέψει τόσο πολύ, όταν όλα είναι εναντίον.
Να όμως που η δύναμη βρίσκεται μέσα μας, ήταν εκεί, απλά εμείς ίσως να μην γνωρίζουμε πόσο δυνατή ήταν. Αν κάτι θα ήθελα να πω σε όλους αυτούς που σήμερα με διαβάζουν και παλεύουν με τον καρκίνο είναι πως επιβάλλεται να μη το βάλουν στιγμή κάτω. Να το παλέψουν. Να δείξουν αντοχή και να διεκδικήσουν το καλύτερο που τους αξίζει. Μπορεί τα πράγματα να μην είναι όπως ήταν παλιότερα. Ε, και; Σημασία έχει που θα είστε μαζί με τους δικούς σας, όλους εκείνους που σας αγαπούν και σήμερα βρίσκονται στο πλευρό σας. Αυτούς να σκέφτεστε, από εκεί να αντλείτε δύναμη και ελπίδα. Ελπίδα ότι μπορεί να είστε ένας από αυτούς που θα κερδίσουν στη μάχη με το «τέρας».
Ελπίδα πως σε λίγα χρόνια θα έχει προχωρήσει τόσο πολύ η ιατρική και θα έχει βρεθεί ένα φάρμακο και έτσι καμία ψυχή δεν θα αναγκαστεί να νικηθεί από τον καρκίνο. Ελπίδα πως καμία θλίψη, κανένα κλάμα, καμιά απώλεια δεν θα υπάρξει από αυτή την αρρώστια. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται στα αυτιά όλων ουτοπικά, αλλά δεν μπορεί. Πρέπει να πιστέψουμε και να ελπίζουμε.
