Χθες θυμήθηκα με μια φίλη τα σχολικά μας χρόνια. Τότε που περιμέναμε πως και πώς να «πηδήσουμε» τη μια τάξη μετά την άλλη, να έρθει το τέλος της δωδεκάχρονης πορείας που μας έβρισκε καθισμένους σε θρανία και να ανοίξουμε τα φτερά μας, ο καθένας για την πορεία που είχε επιλέξει. Και σκέφτηκα όλα αυτά τα παιδιά που τώρα βρίσκονται σε αυτή τη φάση. Να έχουν τελειώσει το Λύκειο, να έδωσαν τις Πανελλαδικές τους και τώρα, μακριά από άγχος και διάβασμα να ζητούν να κάνουν μέσα σε ένα καλοκαίρι όλα όσα στερήθηκαν. Σκέφτομαι αυτά τα παιδιά πόσα πολλά μπορεί να θυσίασαν. Πόσες ώρες πέρασαν μπροστά από ένα βιβλίο, πόσες ώρες σε φροντιστήρια μπορεί να πέρασαν και τώρα έρχεται γι αυτούς του δώρο της ανταμοιβής και της δικαίωσης. Δικαίωση για το γεγονός ότι δεν το πάλεψαν αδίκως.
Πως η όποια θυσία και αν κάνεις, κάποια στιγμή θα στο ανταποδώσει η ζωή. Λογικό είναι πως αυτή η τελευταία χρονιά για τους περισσότερους μαθητές θα μείνει αξέχαστη. Με μια καθημερινότητα που τους ήθελε γεμάτους από διάβασμα, εξετάσεις, μακριά από τις παρέες και τις ξέγνοιαστες στιγμές. Και είναι δύσκολο να αφήνεις πίσω όλα όσα σου φτιάχνουν τη διάθεση. Ακόμη και μια βόλτα με ένα φίλο να πείτε δυο κουβέντες ή δυο αστεία δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για ένα παιδί. Οι Πανελλήνιες όμως και ο στόχος που έχουν βάλει σίγουρα είναι μεγαλύτερος.
Τώρα όμως ήρθε η στιγμή που τα βιβλία θα μπουν στη βιβλιοθήκη και το καλοκαίρι θα είναι ο τρόπος και ο χρόνος για να αναπληρωθούν όλα αυτά τα κενά που σου στέρησαν τα χόμπι, τους φίλους σου, τις όμορφες στιγμές. Τώρα που οι διακοπές δεν φαντάζουν όνειρο μακρινό, αλλά ο επόμενος στόχος ανταμοιβής για τον κόπο τόσων χρόνων. Ένα καλοκαίρι γεμάτο από βουτιές στην παραλία, χαλαρά ποτά, όλα όσα σχεδίαζες και έκανες κουράγιο ήρθε η στιγμή να τα πραγματοποιήσεις. Ήρθε η ώρα που το ξενύχτι δεν θα είναι πλέον απαγορευτικό, που την επόμενη δεν θα έχεις να ξυπνήσεις για να διαβάσεις, που όλος ο χρόνος είναι δικός σου για να ξεκουραστείς. Να κοιμηθείς, να χαλαρώσεις, χωρίς το παραμικρό άγχος, καθόλου πίεση. Για όλα αυτά τα παιδιά λοιπόν που φέτος έχουν ένα καλοκαίρι όλο δικό τους να μην ασχοληθούν με απολύτως τίποτα, εκτός από το να αδειάσουν το μυαλό τους από φυσικοχημείες ή ιστορία, εύχομαι ολόψυχα να περάσουν όσο πιο όμορφα μπορούν.
Εύχομαι επίσης το φθινόπωρο να τους βρει έχοντας μπει στη σχολή της επιθυμίας τους και ο χειμώνας να συμπέσει με το δικό τους ξεκίνημα, αυτό της φοιτητικής τους ζωής. Όσο για εκείνους που δεν τα καταφέρουν φέτος, είμαι σίγουρη ότι έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν. Πείσμα και δύναμη χρειάζεται και κανείς δεν χάνει το δρόμο του…
