Δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, αλλά μεγαλώνουμε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Και ξέρεις τι έχω παρατηρήσει; Ότι όσο εμείς μεγαλώνουμε, άλλο τόσο μικραίνουν τα όνειρα μας. Ναι, εκείνα που μας άρεσε να κάνουμε όταν ήμασταν παιδιά. Τότε, που μας ρωτούσαν οι μεγαλύτεροι «Τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» και τώρα ούτε που θυμόμαστε τι απάντηση είχες δώσει. Θες η αδυσώπητη καθημερινότητα, οι δύσκολες συνθήκες που μπορεί ο καθένας από εμάς να αντιμετωπίζει στη ζωή του, η ρουτίνα, μας ώθησαν να μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο, που ανάθεμα κι αν ξέρουμε πως μπορούμε να δραπετεύσουμε από αυτόν. Και ξέρεις τι με πειράζει περισσότερο;
Ότι πλέον αρκούμαστε στα λίγα που λαμβάνουμε και σταματήσαμε να προσδοκούμε για τα πολλά. Το να φτάσουμε στο φεγγάρι, για παράδειγμα, ήταν κάτι πολύ απλό για μας, μέσα στο παιδικό και αθώο μας μυαλό. Τίποτα και κανένας δεν μπορούσε να μας κάνει να μην το θεωρούμε αυτονόητο ότι μπορούμε κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε. Όμως τα χρόνια περνούσαν και η απόσταση με το φεγγάρι και της επιθυμίας όλο και μεγάλωνε. Μέχρι που φτάσαμε σε κάποια ηλικία να γελάσουμε ακόμη και με τη σκέψη, πως στο καλό πιστεύαμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι τέτοιο. Και κάπου εκεί, νομίζω ότι μπήκαμε με τα μπούνια μέσα στην πραγματικότητα, βάζοντας στην άκρη τα όποια μας, μικρά ή μεγάλα, όνειρα.
Φτάσαμε στα 30+ και ντρεπόμαστε να πούμε τα όνειρα που κάποτε κάναμε, γιατί θεωρούμε ότι κάποιος θα μας κοροϊδέψει, θα μας κατακρίνει. Προτιμούμε να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, μέχρι να έρθει η στιγμή που ακόμη κι εμείς οι ίδιοι θα τα αμφισβητήσουμε, μπαίνοντας στο τριπάκι του συμβιβασμού σε μια ζωή που καθόλου δεν μας ικανοποιεί. Μεγαλώσαμε, αγαπημένε μου, και ξεχάσαμε πως ακριβώς γι αυτό λέγονται όνειρα. Γιατί είναι παράξενα, ίσως κάποιες φορές παράλογα και ακατόρθωτα. Και πραγματικά λυπάμαι κάποιες στιγμές που προτιμούμε να επιλέξουμε την λογική, από την τρέλα. Όση ώρα σου γράφω, σκέφτομαι ένα δικό μου όνειρο. Ναι, υπάρχει. Μπορεί να μην το φέρνω κάθε μέρα στην επιφάνεια, όμως αν ψάξω μέσα μου σίγουρα θα το βρω. Και συνειδητοποιώ πως όσο απραγματοποίητο μου φαίνεται αυτή την στιγμή, άλλο τόσο με ιντριγκάρει για να προσπαθήσω μπας και το καταφέρω. Ψάξε κι εσύ λίγο μέσα σου. Εκπλήρωσε κάτι που ποθείς. «Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα» διαβάζω σε έναν στοχασμό και δεν μπορώ να μη συμφωνήσω. Άλλωστε τα μεγαλύτερα γεγονότα από όνειρα ξεκίνησαν. Μεγάλα, παράλογα, όνειρα…
