Σε αυτό που έχω καταλήξει, αγαπημένε μου αναγνώστη μέχρι σήμερα, είναι στο γεγονός ότι σε αυτή τη ζωή οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Σε εκείνους που και βόμβα να πέσει δίπλα τους θα εξακολουθούν να παραμένουν ατάραχοι και σε εκείνους που και μια καρφίτσα να πέσει στο πάτωμα θα πανικοβληθούν, λες και έγινε έκρηξη ηφαιστείου.
Αν μπορούσα να με κατατάξω σε μια κατηγορία από τις δυο, νομίζω είμαι στη δεύτερη, αν και πολύ θα ήθελα, έστω και για λίγο, να καταταγώ στην πρώτη, για να δω πως είναι βρε αδελφέ να καίγεται δίπλα σου ο κόσμος, κι εσύ αντί να πάρεις λάστιχο και να αρχίζεις να καταβρέχεις, να συνεχίζεις να πίνεις ατάραχος τον καφέ σου. Λέω ότι θα ήθελα, αλλά νομίζω ότι τόση χαλαρότητα και απάθεια δεν θα την άντεχε ο οργανισμός μου. Και πάμε στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν κάνει το άγχος δεύτερη φύση τους. Που θα αγχωθούν με το παραμικρό, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Που θα αγχωθούν, γιατί όντως δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχωθούν. Λες και δεν υπάρχουν άλλα πράγματα να ασχοληθεί κανείς, παρά μόνο με αγχώδεις καταστάσεις. Ούτε σύμφωνο συμβίωσης να είχαμε υπογράψει μαζί του. Πολλές φορές έχω βάλει τον οργανισμό σε λειτουργία ηρεμίας, προσπαθώντας να αποβάλλω από το μυαλό μου όλα εκείνα που κατά καιρούς που προκαλούν άγχος.
Προσπαθώ να δω τα πράγματα αποστασιοποιημένα, να μην προκαλώ ψυχοφθόρα συναισθήματα στον εαυτό μου. Πολλές φορές τα καταφέρνω, τις περισσότερες φορές όμως με κερδίζει. Γιατί ξέρει, έχει πρόγραμμα. Θα μου πεις πώς να χαλαρώσει κάποιος όταν η καθημερινότητα είναι δεδομένα αγχωτική, όταν οι δουλειές τρέχουν και οι υποχρεώσεις δεν έχουν σταματημό. Συμφωνώ ότι είναι πολύ δύσκολο να μπορέσεις να τιθασεύσεις τις ανησυχίες που έρχονται και φουντώνουν το μυαλό σου. Όμως άλλο τόσο δύσκολο δεν είναι να νιώθεις συνεχώς αγχωμένος και ανήσυχος για το κάθε τι; Δεν νιώθεις σαν κάποιος να σου τρώει την ψυχή; Δεν νιώθεις ότι ούτε στιγμή δεν μπορείς να απελευθερωθείς από ότι σκλαβώνει το μυαλό σου και προφανώς δεν είναι κάτι καθόλου μα καθόλου αισιόδοξο; Πόσο να αντέξει κι αυτό το μυαλό να δουλεύει ακόμη και όταν κοιμόμαστε;
Αν με ρωτάς, το μυστικό για λιγότερο άγχος είναι να πιστέψουμε λίγο παραπάνω στον εαυτό μας και στις δυνατότητες που εκείνος έχει. Γιατί μόνο αν πιστέψουμε σε εμάς θα μπορέσουμε να καταφέρουμε πράγματα. Γι αυτό, όταν νιώσεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, το άγχος να σε κυριεύει, ξέρεις τι θα κάνεις ε; Πάρε βαθιά ανάσα, σκέψου όσα μέχρι σήμερα έχεις καταφέρει και μάλιστα καλά, πόσες φορές βρέθηκες σε δύσκολη θέση και τελικά βγήκες νικητής και αντιμετώπισε το. Αν είναι δυνατόν να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας γεμάτοι άγχος. Δεν συμφωνείς;
