«Μακάρι ο Θεός να μας δώσει δύναμη» άκουσα πρόσφατα κάποιος να λέει. Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι όλοι περιμένουμε από μια ανώτερη δύναμη να φέρει τα πάνω – κάτω. Να ανατρέψει καταστάσεις. Με ένα μαγικό τρόπο να γίνει η ζωή μας καλύτερη. Αναρωτιόμουν λοιπόν, άραγε όλοι εμείς που περιμένουμε αυτό το κάτι που θα αλλάξει μια για πάντα τη ζωή μας, κάνουμε κάτι γι αυτό ή απλά έχουμε σηκώσει τα χέρια και απλά αναμένουμε; Θα μου πεις, αν δεν ελπίζεις και σε κάτι, τότε τι; Δεν έχεις άδικο. Αλλά νομίζω ότι κάπου κάνουμε λάθος.
Γιατί όλοι ψάχνουμε να βρούμε μια ελπίδα διαβάζοντας ένα βιβλίο, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, σε ράφια ενός μαγαζιού, σε μια εφαρμογή του κινητού, σε υλικά πράγματα. Μέχρι που απογοητευόμαστε, γιατί όντως μέσα σε γραμμές και λαμπερά κουμπάκια αποκλείεται να βρεις τη δύναμη εκείνη που ψάχνεις. Σκεφτόμουν, ότι αν κάτι καλό συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο, είναι ότι μαθαίνουμε την αξία που έχει η γνώση. Αν όμως κάτι πήγε στραβά, αυτό είναι ότι δεν διδαχτήκαμε ποτέ σωστά πώς να την χρησιμοποιούμε. Θα μου πεις τι σχέση έχει η γνώση με την ευτυχία. Και θα σου απαντήσω, μεγάλη. Γιατί βλέπεις, στη ζωή μας πολλές φορές αγνοούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους, γνωρίζουμε όμως τι μπορεί να μας κάνει δυστυχείς, ε, και κάπου εκεί αρχίζουν να μπερδεύονται τα πράγματα. Απορώ με εμάς, αγαπημένε μου.
Πως ενώ ξέρουμε τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει τη ζωή μας όμορφη, προσποιούμαστε τους ανήξερους και τα κάνουμε μαντάρα. Συμβιβαζόμαστε. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Συμβιβαζόμαστε σε σχέσεις που δεν μας ικανοποιούν, σε φιλίες που έχουμε βαρεθεί, σε δουλειές που δεν μας αξίζουν. Συμβιβαστήκαμε γιατί φοβόμασταν. Μήπως μείνουμε μόνοι, μήπως δεν είμαστε ικανοί να γνωρίσουμε καινούργιους φίλους, μήπως τα προσόντα μας δεν είναι ικανά να μας προσφέρουν μια καλύτερη εργασία. Και κάπως έτσι το μέσα μας κενό μεγάλωνε με ανασφάλειες. Κι εμείς προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας ότι αυτό είναι το φυσιολογικό.
Αλήθεια, ποιον πιστεύουμε ότι κοροϊδεύουμε; Άσε, μη μου απαντήσεις. Ξέρω. Το θέμα είναι να μπορέσουμε να βγούμε από αυτό το φαύλο κύκλο, μέσα στον οποίο έχουμε παγιδευτεί. Δε μπορεί για εμάς να μην ισχύει το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε. Στο χέρι μας είναι η ζωή μας να γίνει πιο ενδιαφέρουσα, πιο όμορφη. Στο χέρι μας και να χαράξουμε την πορεία που πραγματικά μας πρέπει και που καμία σχέση δεν έχει με το δρόμο που αυτή τη στιγμή βαδίζουμε. Τι λες; Θα αλλάξουμε ρότα;
