Πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού. Πότε έφτασε κιόλας Αύγουστος. Ο αγαπημένος μήνας όλων, αφού οι περισσότεροι αυτόν επιλέγουν για να κάνουν τις διακοπές τους. Εντάξει, μη «χτυπάς», αγαπημένε μου αναγνώστη. Δεν είναι όλοι τυχεροί για να μπορέσουν να κάνουν διακοπές. Μη νομίζεις, οι περισσότεροι άτυχοι είμαστε. Αλλά να σου πω και κάτι; Ας μην μας παίρνει από κάτω. Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε γεννηθεί και μένουμε σε αυτόν τον παράδεισο που λέγεται Βόλος, που δεν πρέπει καθόλου να παραπονιόμαστε.
Θα μου πεις, αντέχεται το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες στη πόλη; Αν ζεις στο Βόλο, αντέχεται και παρά αντέχεται, σου απαντώ. Και γι αυτό με έπεισε, για ακόμη μια φορά, μια βόλτα από την παραλία στα μικρά στενάκια της πόλης, απόγευμα προς βράδυ, τότε που η θερμοκρασία κάπως λίγο πέφτει, το τρέξιμο έχει λίγο καταλαγιάσει και ο καθένας από εμάς ζητάει να βρει μια ανάσα δροσιάς. Είδα συμπολίτες να απολαμβάνουν την μπύρα τους ακούγοντας live μουσικές. Τους είδα να κατεβαίνουν από το λεωφορείο, πηγαίνοντας προς το σπίτι τους μετά από μια βουτιά σε κάποια από τις κοντινές παραλίες. Είδα νέους να ετοιμάζονται για το ποτό τους, κανονίζοντας ταυτόχρονα κανένα Σαββατοκύριακο στις Σποράδες. Αν για κάποιους αξίζει λοιπόν το καλοκαίρι σαν εποχή είναι για όσους εξακολουθούν να ονειρεύονται.
Για εκείνους που δεν έχουν ούτε εξοχικό, αλλά ονειρεύονται να αποκτήσουν. Για εκείνους που δεν θα μπορέσουν λόγω οικονομικών αδυναμιών να κάνουν διακοπές, αλλά ονειρεύονται που θα ήθελαν να ταξιδέψουν. Για εκείνους που πριν πέσουν για ύπνο σκέφτονται τον ήλιο να τους χαϊδεύει και το αεράκι να τους δροσίζει. Ένας μήνας (σχεδόν) μας χωρίζει από τον επόμενο χειμώνα. Ας μην τον αφήσουμε ανεκμετάλλευτο.
Ας αφήσουμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να απολαύσουμε ότι μπορούμε, όπως μπορούμε. Ας ανοίξουμε τα παράθυρα να μπει το φως του ήλιου, ας αφήσουμε το βλέμμα μας να πλημμυρίσει από το μπλε της θάλασσας και του ουρανού, ας απελευθερωθούμε επιτέλους από το στενό μαρκάρισμα που μας θέλει συνεχώς πίσω από έναν υπολογιστή, ας επιλέξουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, πριν ξαναβάλουμε τα σκουφιά και τα παλτό και κλειστούμε πάλι στα καβούκια μας. Το σημαντικότερο; Ας κοιτάξουμε τον ουρανό το βράδυ και ας ονειρευτούμε. Ας πιστέψουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αν το πιστέψουμε. Ας μείνουμε πιστοί στη δύναμη της ψυχής μας. Ας επιλέξουμε έναν προορισμό, κι ακόμη και αν δεν μπορέσουμε φέτος να φτάσουμε ως εκεί, ας ορκιστούμε στον εαυτό μας ότι του χρόνου θα τα καταφέρουμε. Γιατί ξέρεις, αγαπημένε μου αναγνώστη; Τα καλοκαιρινά όνειρα, αν τα πιστέψεις, βγαίνουν αληθινά. Έστω και με καθυστέρηση…
