Μπορείς να φανταστείς, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως θα ήταν η ζωή αν δε υπήρχε κακία, ζήλια και φθόνος; Τι ευτυχισμένοι που θα ήμασταν, δε νομίζεις; Χαμογελαστοί όλη μέρα, τέλειες οι σχέσεις μεταξύ μας, χωρίς λάθη, πάθη και κλάματα. Ξέρω. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορέσει να συμβεί αυτό. Μακάρι να μπορούσε, αλλά το έχουμε στο αίμα μας το πισώπλατο μαχαίρωμα.
Γιατί μη μου πεις ότι δεν έχεις νιώσει να σε «χτυπάνε» από πίσω. Ή μη μου πεις ότι εσύ δεν αδίκησες ποτέ. Όλοι κάποτε νιώσαμε την αδικία στο πετσί μας. Είτε στη δουλειά, είτε στη φιλία, είτε σε κάποια σχέση μας. Κάποιος μας έχει πληγώσει, κάποιος μας έκανε να αισθανθούμε άσχημα, κάποιος μας πρόδωσε. Φίλος; Συγγενής; Συνάδελφος. Λίγη σημασία έχει. Όταν σε προδίδουν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι πως θα καταφέρεις να πάρεις το αίμα σου πίσω. Πάνω στα νεύρα σου καταστρώνεις σχέδια κατά του «εχθρού». Και άντε πες και βρίσκεις τον τρόπο για να εκδικηθείς.
Πρόκειται να καταλάβεις κάτι, πέρα από τη στιγμιαία ικανοποίηση σου, που θα σε κάνει να μοιάζεις ίδιος με εκείνος που σε πλήγωσε; Δεν αξίζει να χαλάς τη ζαχαρένια σου. Δεν αξίζει να πέφτεις στο επίπεδο κανενός για μια στιγμή μόνο που θα νιώσεις καλά, πιστεύοντας ότι έχεις εκδικηθεί. Θα μου πεις, και μπορεί να έχεις και δίκιο, πως πολλές φορές αν δείξεις καλοσύνη, θα σε χαρακτηρίζουν και βλάκα. Ας σε πουν.
Και τι έγινε; Αρκεί που ξέρεις εσύ ποιος είσαι. Αρκεί να κρατήσεις το επίπεδο σου ψηλά. Αρκεί να καταφέρεις να προσπεράσεις όλους όσους σε αδίκησαν. Το να εκδικηθείς δεν πρόκειται να σε κάνει σοφότερο ή καλύτερο άνθρωπο. Ούτε βέβαια θα πάρει πίσω τον πόνο που σου προκάλεσε η αδικία. Έχεις ακουστά τη Θεία Δίκη; Να είσαι σίγουρος πως η κακία κάποια στιγμή πληρώνεται. Άσε τα κρύα και τα ζεστά λοιπόν πιάτα της εκδίκησης και περίμενε. Όλα σε αυτή τη ζωή κάποια στιγμή πληρώνονται. Αργά ή γρήγορα δεν ξέρω, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καθένας παίρνει σε αυτή τη ζωή αυτό που του αξίζει. Η φύση ξέρει και αποκαθιστά, όποτε εκείνη νομίζει, την τάξη.
Ο πόνος κάποια στιγμή θα περάσει. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να κρατάς το θυμό μέσα σου. Πάρε το μάθημα σου, και προσπάθησε αυτό που σου συνέβη να σε κάνει λίγο πιο καλό ως άνθρωπο. Δεν είμαι τόσο υπεράνω, έχω θυμώσει άπειρες φορές. Αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν έχει ουσία και πως οι άνθρωποι που μας στεναχωρούν δεν αξίζουν ούτε δευτερόλεπτο να τους αφιερώνουμε. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις; Αδιαφόρησε, πήγαινε παρακάτω, συνέχισε τη ζωή σου. Διαφύλαξε την αξιοπρέπεια σου, κι όλα τα άλλα θα βρουν το δρόμο τους.
