Ναι, συμβαίνει, αγαπημένε μου αναγνώστη. Μη σου κάνει εντύπωση ο τίτλος. Ναι, ξέρω ότι ζούμε σε μια κοινωνία αδιάφορη. Μέσα σε όμως αυτό το χαώδες σκηνικό, εξακολουθεί να υπάρχει ανθρωπιά. Και ευτυχώς γιατί αυτό κάνει λίγο τη διαφορά. Βλέπω διάφορους συνανθρώπους μου, ενόψει και των γιορτινών ημερών να διοργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις για ανθρώπους που δεν έχουν ούτε τα βασικά για να επιβιώσουν. Πρόκειται για δεκάδες οικογένειες που στερούνται ακόμη το καθημερινό φαγητό. Για παιδάκια που πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά.
Για γονείς που είναι άνεργοι και εξαθλιωμένοι. Όλοι αυτοί, όχι μόνο τις γιορτινές ημέρες, αλλά γενικότερα, έχουν ανάγκη της βοήθεια μας. Μπορεί να μην βοηθιέται το 100%, αλλά είναι ευχής έργο ότι ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας βρίσκει μια ζεστή αγκαλιά, ένα πιάτο φαγητό, λίγα τρόφιμα, συμπαράσταση από κάποιους. Και καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι η ανθρωπιά έχει μείνει για να μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη κάποιοι που δεν το παίζουν καλοί, απλά για να φανούν.
Απλά έτσι τους ανέθρεψαν οι γονείς τους και έτσι θα μεγαλώσουν και εκείνοι τα δικά τους παιδιά. Χαίρομαι που διατηρούν την αυθεντικότητα τους. Που εστιάζουν στην καλοσύνη και στην προσφορά. Που δεν τους ενδιαφέρει η κάθε κακεντρέχεια που θα ακούσουν από τους γύρω τους, οι καλοί τους τρόποι δεν τους επιτρέπουν να ασχοληθούν μαζί τους. Χαίρομαι όταν συναντώ καλοσυνάτους ανθρώπους. Που με ένα βλέμμα που θα σου ρίξουν, θα δεις στα μάτια τους να ξεχειλίζει μια λάμψη και μια ζεστασιά. Που θα σου χαμογελάσουν και θα ξέρεις ότι δεν το έκαναν από υποχρέωση, αλλά επειδή το νιώθουν. Που θα είναι ευγενικοί, αυθόρμητοι, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Αυτή την κατηγορία των ανθρώπων την έχω ονομάσει «φωτεινή». Γιατί κάνει τι διαφορά μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που κυριαρχεί γύρω μας. Γιατί μέσα στο τούνελ είναι μια χαραμάδα που σε κάνει να πιστεύεις ότι ναι, ίσως να μπορεί τα πράγματα και να γίνουν αλλιώς. Και δεν μπορείς να μην το πιστέψεις αυτό, όταν θα βρεθούν δίπλα σου όταν τους χρειαστείς, όταν δεν θα γυρίσουν το κεφάλι τους αντίθετα από σένα, όταν θα τρέξουν να σε βοηθήσουν. Όπως μπορούν. Γι αυτό το λέω και το ξαναλέω. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι χρήσιμοι τώρα παρά ποτέ, αφού με την καθαρότητα της καρδιάς τους, μπορούν να ζεστάνουν και των άλλων τις ψυχές, ας τους δίνουμε και εμείς δύναμη να συνεχίζουν το έργο τους.
Είναι οι άνθρωποι που βλέπουν τη θετική πλευρά των πραγμάτων και μέσα από αυτό προσπαθούν να βγάλουν και τον δικό μας καλό εαυτό προς τα έξω. Θα μου πεις, μπορεί ο κόσμος να αλλάξει μόνο με την καλοσύνη; Θα σου ακουστεί χαζό αν σου απαντήσω ναι;
