Σκληρή κριτική ασκεί με ανακοίνωσή του, το Σωματείο Συνταξιούχων ΕΦΚΑ και ΕΤΕΑΕΠ Τσιμεντοβιομηχανιών και άλλων επιχειρήσεων Ν. Μαγνησίας, με αφορμή τις αλλαγές που προωθεί η Κυβέρνηση στα εργασιακά , τονίζοντας ότι «στόχος είναι να ελεγχθεί το συνδικαλιστικό κίνημα».
Όπως τονίζουν, «την εποχή που σε άλλες χώρες της Ευρώπης προωθείται η μείωση των ωρών απασχόλησης χωρίς μείωση μισθών και ενισχύονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις , την ώρα που η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους είναι επιτακτική ανάγκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας… Εν μέσω εκτάκτων και ειδικών μέτρων λόγω της πανδημίας η κυβέρνηση της Ν.Δ , κατά την προσφιλή της τακτική , δρομολογεί αλλαγές στα εργασιακά τέτοιες, που ξαναγυρίζουν τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω.
Σε μια περίοδο που η ανεργία στην χώρα μας καλπάζει , η Ελλάδα είναι πρώτη σε απολύσεις εν μέσω covid στις χώρες της Ευρώπης η κυβέρνηση αντί να εγγυηθεί τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας ,να εγγυηθεί μισθό για πλήρη κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και σταθερή δουλειά με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αντί να εξασφαλίσει την πρόσβαση των εργαζομένων σε ένα αξιοπρεπές και ανθρωπινό σύστημα υγείας, προχωράει σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση .Καταργεί τη δυνατότητα στους εργαζομένους να μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις τους ανάγκες από ΜΙΑ δουλειά και διαλύει τον πυρήνα προστασίας των εργατικών δικαιωμάτων , τα εργατικά σωματεία
Με το προωθούμενο νομοσχέδιο, δημιουργείται ένας νέος τύπος εργαζομένου. Αυτός ο πολίτης που ζει για να δουλεύει για τις ανάγκες των κερδών κι όχι για την κάλυψη των βιοτικών του αναγκών σε τροφή, στέγη, υγεία, ψυχαγωγία.
Ο μισθός αποδεσμεύεται από την παροχή εργασίας και ο χρόνος εργασίας γίνεται μέρος του διευθυντικού δικαιώματος Η υπέρβαση του ημερησίου χρόνου εργασίας σε καθεστώς ευέλικτης μορφής θα έχει ανυπολόγιστες οικονομικές, σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες στους εργαζόμενους.
Με την κατάργηση της υποχρέωσης επαναπρόσληψης σε παρασίτωση δικαστικής δικαίωσης του εργαζομένου , η κυβέρνηση θίγει την σημασία της εργασίας για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους και είναι το μόνο μέσο βιοπορισμού τους.
Απ τις πρώτες αράδες του, η κυβερνητική φιλοσοφία δείχνει τα δόντια της .Δεν είναι διατεθειμένη να χαριστεί σε ΤΊΠΟΤΑ στους εργαζόμενους. Πρωταρχικός τους στόχος να ελέγξουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο νέος τύπος εργαζόμενου δρα και αντιδρά ΜΟΝΟΣ του μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, παζαρεύει το μισθό το χρόνο και τα δικαιώματα του και κάθε σκέψη για ενοποίηση των αγώνων είναι μη επιθυμητή και επικίνδυνη για τον εργοδότη.
Η απεργία χάνει τον άμεσο διεκδικητικό της χαρακτήρα και μετατρέπεται στην καλύτερη περίπτωση σε μια καμπάνια διαμαρτυρίας χωρίς κόστος για τον εργοδότη.
Οι αλλαγές και η σπουδή για το νομοσχέδιο δείχνει τον πανικό τους να ελέγξουν και να προλάβουν τις νέες δυνάμεις που γεννιούνται, τις νέες μορφές αγώνα που ξεσπούν και έχουν σαν γενεσιουργό αίτια την ανάγκη για μια καλύτερη ζωή.
