Το ευρύ κοινό, την αγάπησε μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», όμως η Ελένη Κοκκίδου εδώ και πολλά χρόνια υπηρετεί την τέχνη του θεάτρου και έρχεται παρέα με τη «Λωξάντρα» αυτή την Κυριακή στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, Μελίνα Μερκούρη. Η αγαπημένη ηθοποιός , η οποία έλκει την καταγωγή της από τις Μηλιές, μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ 102.5 και τον Ηλία Κουτσερή για την ηρωίδα της παράστασης, σημειώνοντας πως η Λωξάντρα είναι ο ορισμός της αγάπης και της ανθρωπιάς, ενώ σχολίασε και τις διαφορές των ηθών από την εποχή που παρουσιάζει η παράσταση, με το σήμερα.
Πείτε μου καταρχήν κα Κοκκίδου, εάν ισχύει η πληροφορία μου, ότι έλκετε την καταγωγή σας από την περιοχή μας;
Βεβαίως, ο πατέρας του πατέρα μου, ο παππούς μου δηλαδή, ήταν από τις Μηλιές. Πιο μικρή επισκεπτόμουν πολύ συχνά την περιοχή, τώρα τελευταία δυστυχώς όμως δεν προλαβαίνω. Έχω την τηλεόραση, το θέατρο και δεν είναι εύκολο να έρθω για μερικές ημέρες στο Πήλιο. Με τις καλοκαιρινές περιοδείες όμως έχω τη δυνατότητα να έρθω, έχω πάει και στις Μηλιές είχα μία θεία, την πρώτη ξαδέρφη του πατέρα μου, η οποία δυστυχώς μας έφυγε πριν από ένα μήνα, αλλά θα δω τα ξαδέρφια μου.
Είχατε ζήσει και τα παιδικά σας χρόνια στο Πήλιο;
Βέβαια! Θυμάμαι το τρενάκι, τον Μουτζούρη και τόσα άλλα! Είναι τόσο όμορφο το μέρος! Και γενικά ο Βόλος και το Πήλιο έχουν και τόσους καταπληκτικούς καλλιτέχνες, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη, ο οποίος έγραψε τη μουσική για την «Λωξάντρα», τον Άρη Κούκο, ο οποίος παίζει μπουζούκι, είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και είναι και ξάδερφός μου!
Τα ήθη, τα έθιμα που θέλει να δώσει η «Λωξάντρα», έχουν άμεση σχέση άλλωστε με τη μουσική…
Φυσικά! Εκτός από τη μουσική του Ανδρέα Κατσιγιάννη, έχουμε την χαρά να έχουμε τη Σοφία Παπάζογλου, αυτή τη σπουδαία τραγουδίστρια, που τραγουδά τα τραγούδια της παράστασης. Το έργο μας έχει πολλή μουσική, πολύ χορό … Είναι η χαρά της ζωής αυτή η παράσταση. Έχει όμως και συγκίνηση. Τα έχει όλα. Ότι έχει η ζωή, γέλιο, κλάμα τα πάντα υπάρχουν στη «Λωξάντρα».
Είχατε κάποιο σκεπτικό για το πως θα θέλατε να δοθεί στον κόσμο αυτή η παράσταση, η οποία είναι βασισμένη στο γνωστό βιβλίο;
Αρχικά διάβασα τη διασκευή του Άκη Δήμου και είναι καταπληκτική. Φέρνει όλο το κλίμα της εποχής, φέρνει όλη την ιστορία με τίτλους. Ξεκινά από το 1874 και τελειώνει το 1916, που ήδη απ΄ το 1874 η Λωξάντρα έχει δύο παιδιά από το γάμο της και από τον προηγούμενο γάμο του Δημητρού, του άντρα της, που το ρόλο παίζει ο Γιώργος Αρμένης, αυτός ο εναπομείνας μεγάλος ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης, έχει τέσσερα παιδιά όταν την παντρεύεται. Δηλαδή η Λωξάντρα μεγαλώνει έξι παιδιά.
Ξεκινάμε από κει την παράστασή μας. Είναι γύρω στα 30 εκείνη και τελειώνουμε με το θάνατό της το 1916, όταν ξεκινά ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη «Λωξάντρα»; Υπάρχει παραλληλισμός προσώπων με τη σύγχρονη πραγματικότητα;
Δεν υπάρχει η κοινωνία πια που υπήρχε τότε. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τα πράγματα έχουν αλλάξει παντού. Έχουμε τις γυναίκες που πια εργάζονται, έχουμε τις οικογένειες που μικραίνουν σιγά σιγά και γίνονται πιο σκληροπυρηνικές. Στις μέρες μας την ευρύτερη οικογένεια, είναι δύσκολο να τη βρεις μέσα στα σπίτια. Είναι μόνο, οι γονείς και τα παιδιά, άντε να μπει και κανένας παππούς ή γιαγιά. Αυτό δεν ίσχυε τότε. Μιλάμε για άλλες κοινωνίες όπου η γυναίκα είναι στο σπίτι και μεγαλώνει τα παιδιά, φροντίζει τους πάντες και ο άντρας δουλεύει έξω. Είναι μία μητριαρχική κοινωνία. Η Λωξάντρα είναι η αγάπη! Είναι η αγάπη, η φροντίδα, η έννοια και η απόλαυση της ζωής. Εκφράζει την αγάπη και τη φροντίδα της προς τον άλλο και φτιάχνοντας τα καταπληκτικά εδέσματα από την πολίτικη κουζίνα, που έχει σχέση με το ευ ζην. Δεν είναι απλώς για να τρέφεται ο άνθρωπος, είναι για να απολαμβάνει τη ζωή.
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν έναν πολιτισμό στην κουζίνα τους, γιατί η Κωνσταντινούπολη ήταν ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, επηρεάστηκαν από πάρα κόσμο. Είχαν μέσα Τούρκους, Αρμένιους, Εβραίους, Γάλλους, Άγγλους, Έλληνες, ήταν μία πανσπερμία λαών όπου ο καθένας έφερνε τα δικά του ήθη και έθιμα και έτσι ήταν πολύ πλούσια αυτή η κουζίνα. Η Λωξάντρα ήταν ξακουστή για την κουζίνα της. Να πω μάλιστα, ότι η Λωξάντρα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Η Λωξάντρα υπήρξε, έζησε, είναι η γιαγιά της Μαρίας Ιορδανίδου, η οποία έγραψε το βιβλίο και περιέγραψε τη ζωή της γιαγιάς της. Δεν είναι δηλαδή ένα αποκύημα φαντασίας. Ήταν μια πολύ σπουδαία γυναίκα, που έζησε και μάλιστα τώρα στο Μακροχώρι, που είναι ένα μέρος που είχε πάρα πολλούς Έλληνες, στα προάστια της Κωνσταντινούπολης υπάρχει ένα σπίτι, που λένε ότι ήταν της Λωξάντρας και πηγαίνει κόσμος και το επισκέπτεται.
Θεωρείτε ότι υπάρχουν ήθη, έθιμα, αξίες, που τώρα, στη σύγχρονη κοινωνία, αδιαφορούμε εάν θα μεταφερθούν στις επόμενες γενιές;
Δεν είναι θέμα αδιαφορίας. Έχει αλλάξει η κοινωνία και η σύσταση της οικογένειας πια. Η οικογένεια είναι υπό διάλυση. Δεν είναι πια η βάση της κοινωνίας. Ο άνθρωπος ζει και λειτουργεί ατομικά. Ο πολιτισμός μαθαίνεται πια και δυστυχώς από την τηλεόραση, το ιντερνετ, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Φυσικά η οικογένεια εξακολουθεί να είναι η αρχή του μεγαλώματος των παιδιών, αλλά εκτός από το σχολείο που έρχεται μετά, οι άνθρωποι μεγαλώνουν μέσα από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και το ίντερνετ που έχει αυτή την παγκοσμιότητα …Δεν γίνεται να μην δεν επηρεάσει και τους ανθρώπους και τις αξίες τους και τα ήθη τους και όλα.
Στην Ελλάδα κρατάμε καλά ακόμη, βλέποντας από τους συνομήλικούς μου, αλλά και τους νεότερους γιατί έχουμε καλές βάσεις από τους παππούδες μας και τους γονείς μας. Αλλά σε κάποια χρόνια δεν ξέρουμε πως θα καταλήξουμε κι εμείς. Νομίζω ότι σε κάποια χρόνια, θα μιλάμε για ένα νέο ανθρώπινο είδος, το οποίο δεν θα έχει σχέση μ’ αυτό που έχουμε μάθει μέχρι τώρα, ανά τους αιώνες.
Και όλο αυτό, λόγω της τεχνολογίας. Αλλά την αγάπη, την έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι. Την αγάπη, την ανθρωπιά, να είσαι με τον άλλο μαζί, να κάνουν πράγματα μαζί, να μιλούν μαζί, να τσακώνονται μαζί. Αυτό το «μαζί» δεν θα φύγει ποτέ σαν ανάγκη του ανθρώπου και αυτό είναι, που βγαίνει από την παράσταση. Βλέπουν αυτό το «μαζί», αυτή την ανθρωπιά. Και έρχονται και συγκινούνται και θυμούνται δικούς τους ανθρώπους, βλέπουν τι σημαίνει γι’ αυτούς ο άλλος.
Η Λωξάντρα ενδιαφέρεται μόνο για τους άλλους, προσπαθεί να δώσει, για παράδειγμα, από τα πλούσια παιδιά στα πιο φτωχά. Και ο γιος της, που έχει τα λεφτά, της λέει, «εσύ τον εαυτό σου να κοιτάς» και του απαντάει η Λωξάντρα, «ο εαυτός ο δικός μου, οι άνθρωποί μου είναι».
Αυτό είναι η Λωξάντρα κι αυτό είναι ο άνθρωπος. Δεν είμαστε μόνοι μας. Εμπεριέχουμε τους άλλους, κι ένα ολόκληρο παρελθόν. Το παρελθόν της Ελλάδας είναι πλούσιο κι έντονο, με πολύ σημαντικούς πολιτισμούς, πολλά ηρωικά γεγονότα, ξεκινώντας από την Ελληνική Επανάσταση κι όλα αυτά υπάρχουν στο DNA μας και μας κρατάνε.
Πιστεύω ότι και η Εκκλησία είναι πάρα πολύ σημαντική σ’ αυτό και η οποία πρωτοστατούσε πάντα στη συμπύκνωση των ανθρώπων. Να μην ξεχνούν την εθνικότητά τους, να μην ξεχνούν ποιοι είναι.
Μεγάλη συζήτηση και αλήθειες που θα πρέπει να μας απασχολήσουν… Η περιοδεία της Λωξάντρας συνεχίζεται… Αναφορικά με την τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα»;
Συνεχίζουμε την περιοδεία κανονικά και τηλεοπτικά στη «Μουρμούρα» για …7η χρονιά!
