Aυτοψία σε γήπεδα που φέρουν πλέον τα σημάδια του χρόνου και της εγκατάλειψης πραγματοποίησε ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Κώστας Γαργάλας, και τα αποτελέσματα αυτής τα παρουσίασε σε διαδικτυακή ανάρτησή του.
Όπως επισημαίνει:
«Είναι βλέπεις κι εκείνα τα ΓΗΠΕΔΑ.
Κι επειδή πραγματικά, όπως και πάμπολλοι συμπολίτες, θυμώνω (για να μην πω οργίζομαι) με όσα συμβαίνουν στην πόλη που σήμερα αυτοδιοικητικά κυριαρχεί ο Μπέος και partners και ειδικότερα στον χώρο του Ερασιτεχνικού- λαϊκού Αθλητισμού και μιας και ο επαγγελματικός μου χώρος δίνει το περιθώριο αυτού του τύπου της «περιήγησης», παραθέτω τα ακόλουθα περιγράφοντας με φωτογραφική ακρίβεια την πραγματικότητα των τελευταίων τριών ημερών. Και της εποχής που διανύει η πόλη.
Έξι (6) Γήπεδα. Όλα Δημοτικά.
Που κάποτε ήταν Δημοτικά γήπεδα και έσφιζαν από ζωή και φωνές αθλητών που δεν είχαν στόχο τους το χρήμα ή την αμοιβή.
1)Γήπεδο Διμηνίου. Σκουπίδια και πλαστικά με άπειρο χόρτο για κατσίκια. Θέα άπειρη. Καθίσματα και χόρτα ατάκτως ερριμμένα. Αγωνιστικός χώρος σχεδόν ανύπαρκτος.
2) Γήπεδο Μακρινίτσας.
Δεν βρίσκεται στην Μακρινίτσα αλλά λίγο πιο αριστερά από το Γήπεδο του Σαρακηνού και στα όρια της πόλης μας. Εξαιρετικό περιβάλλον και δίπλα ακριβώς από το Μνημείο Εκτελεσθέντων περιόδου 1947-1949 που κατασκευάστηκε από την ΠΕΑΕΑ Μαγνησίας- ΔΣΕ. Ξερόχορτα, παρατημένα υλικά, βάτα, εγκαταστάσεις υπό κατάρρευση. Αγωνιστικός χώρος ανύπαρκτος.
3) Γήπεδο Βοηθητικό στον Ξηριά.
(δίπλα από το Γήπεδο που αγωνίζεται ο Πηλέας).
Χορτάρια, βάτα, σκουπίδια, χωρίς τέρματα. Ο ευρύτερος περιβάλλων χώρος μια απέραντη ανοιχτή χωματερή. Αγωνιστικός χώρος ανύπαρκτος.
4) Γήπεδο «Δημητριάς» στην Νέα Ιωνία.
(Παρα-δίπλα στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας).
Γήπεδο με εξαιρετικής ποιότητας πλαστικό τάπητα κατασκευασμένο με πρόγραμμα ΕΣΠΑ από προηγούμενες Δημοτικές Αρχές στα πλαίσια προγραμμάτων Ρομά.
Λεηλατημένες εγκαταστάσεις αποδυτηρίων, εστία μόλυνσης , ανοιχτός σκουπιδότοπος , κλεμμένα δοκάρια, επικίνδυνη ανοιχτή περίφραξη δημοτικού χώρου, επικίνδυνη παραμονή στον χώρο. Αγωνιστικός χώρος ανύπαρκτος.
5) Γήπεδο Μελισσατίκων.
Χόρτα για βοσκή, δίχτυα- δοκάρια ημικατεστραμμένα, βάτα εντός χώρου, βρύα, λειχήνες και φραγκόσυκα, επικίνδυνη περίφραξη για διερχόμενους και παρατηρητές, και μια ροδιά με τα ρόδια αμάζευτα. Αγωνιστικός χώρος ανύπαρκτος.
6)Γήπεδο «Αργώ» στα Πευκάκια.
Πρόσχημα η Αρχαιολογία (δεν υπερβάλλω με το “πρόσχημα”).
Ανύπαρκτο χόρτο, εγκατάσταση τριτοκοσμική, κατεστραμμένη περίφραξη, επικίνδυνη πρόσβαση, πλήρης εγκατάλειψη. Ανύπαρκτος αγωνιστικός χώρος.
Αλλά μήπως αυτά τα έξι (6) γήπεδα είναι απλώς μια εικόνα που πρέπει να γίνει αιτία θυμού, ενδεχομένως και οργής, για την δημοτική αρχή του Μπέος &partners και μόνον;
Δεν πρέπει να γίνει αιτία θυμού ή οργής και κατά των επισήμων Θεσμικών Οργάνων που υπάρχουν για να υπερασπίζονται τον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό, (ΕΠΣΘ κλπ);
Δεν πρέπει να γίνει και αιτία θυμού ή οργής και κατά των άφωνων ερασιτεχνικών Αθλητικών Συλλόγων και Σωματείων που στριμώχνονται σε ελάχιστες αθλητικές λειτουργούσες εγκαταστάσεις, υποκύπτοντας στις διαταγές του κάθε τυχάρπαστου «αξιωματούχου», αρνούμενοι ταυτόχρονα να σηκώσουν ανάστημα και να ξεσηκώσουν τον κόσμο για το βεβαιωμένο δίκιο τους;
Δεν πρέπει να γίνει όμως και αιτία θυμού ή οργής και για τους απλούς πολίτες που ενώ θα μπορούσαν να έχουν χώρο δωρεάν άθλησης για τους ίδιους και τα παιδιά τους κλείνουν τα μάτια αποκρύπτοντας και από τον ίδιο τον καθρέφτη τους την πραγματικότητα, θαμπωμένοι ίσως από τα καθρεφτάκια της Πλατείας Ρήγα Φεραίου ή από την , έστω και δικαιολογημένη οργή τους , για το πολιτικό κλίμα γενικότερα;
Δεν πρέπει να γίνει όμως και αιτία θυμού ή οργής και για την συντριπτική πλειοψηφία της υπάρχουσας δημοσιογραφίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που κάθε λίγο και λιγάκι παρουσιάζει ως μεγαλούργημα των Μπέος & partners την φανταχτερή πλην όμως θαμπή από την αιθάλη και την ρύπανση εικόνα της πόλης, την ώρα που οι υποδομές της χάνονται , την ώρα που η ποιότητα ζωής εξαντλείται στην «συμμετοχή» των δημοτών σε εκδηλώσεις με προσανατολισμό αμφίβολης αξίας, ως να ήταν φυτά σε θερμοκήπιο;
Δε πρέπει να γίνει όμως και αιτία θυμού ή οργής και για εκείνες τις Δημοτικές Αντιπολιτεύσεις που ενώ ο “καιρός” και η πραγματικότητα τις καλεί να αναλάβουν τις ευθύνες με συγκεκριμένες προτάσεις, μ’ έναν πραγματικό αυτοδιοικητικό και πολιτικό έρωτα για τις γειτονιές αυτού του τόπου, εκείνες σφυρίζουν αδιάφορα ασχολούμενες άλλοτε με τις «προσωπικές» τους υποθέσεις και λοβιτούρες και άλλοτε εκστομίζοντας γενικόλογες ευχετήριες προτάσεις και ιδέες ,ρίχνοντας την αυτοδιοικητική μπάλα στην ανύπαρκτη πολιτική εξέδρα ενός των προαναφερθέντων γηπέδων, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο και πεδίο ελεύθερο στον λαϊκισμό των Μπέος &partners, καθώς σ’ αυτόν τον χώρο διαπρέπει καταφανώς και μακρά των άλλων ;
Δεν πρέπει να γίνει όμως και αιτία θυμού ή οργής και για όλους (μας) όσους αμήχανα παρακολουθούμε τις εξελίξεις που σχεδιάζονται σε γραφεία και παραμάγαζα, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες αλλά και τις αξίες των ανθρώπων που κουβαλούν την μοίρα τούτου του τόπου αγόγγυστα , γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως αφού οι «ταγοί» έχουν αποδειχθεί τόσο «μικροί», εκείνοι είναι ιστορικά υποχρεωμένοι «τα κρυμμένα τιμαλφή να σώσουν»;
Τις απαντήσεις , αν υπάρχει λόγος να δωθούν, ας τις δώσει ο καθείς και η καθεμία πρώτα στον καθρέφτη του-της και μετά στην συλλογικότητα που ανήκει. Κι ας είναι αυτή μόνο η οικογένειά του-της. Θα είναι κι αυτό μια καλή αρχή.
Και έπεται συνέχεια.
Ελπίζοντας σε αντάμωμα με όσους πρέπει και μ’ όσους αξίζει.
Και με μια πολιτική αισιοδοξία που καθώς ο καιρός περνά γίνεται και πιο ισχυρή.
Και αναφέρομαι στην αισιοδοξία των αυτοδιοικητικά «αδυνάμων» , δημοσιογραφικά «εξαφανισμένων» και πολιτικά δήθεν “μικρών” που όμως είναι τα γεννήματα αλλά συνάμμα και οι μήτρες των “πολύ μεγάλων” και που ελπίζω πως δεν έχουν ακόμα πει την τελευταία τους λέξη…».
