Δημοσιεύθηκε χθες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο αναθεωρημένος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών, ο οποίος δίδει παράταση έξι μηνών στους υπερήμερους οφειλέτες να συνεργαστούν με τις τράπεζες και να ρυθμιστούν τα δάνειά τους. Εάν δεν το πράξουν, αυτό μπορεί να έχει ως συνέπεια τον πλειστηριασμό της μοναδικής κατοικίας τους με νόμιμες διαδικασίες που θα κινήσει η τράπεζα. Ο Κώδικας προβλέπει επίσης ότι δάνεια που θα βρεθούν σε καθυστέρηση 90 ημερών και άνω στις 15 Δεκεμβρίου 2015 θα υπαχθούν στη διαδικασία ρύθμισης με την τράπεζα, αφού η πρώτη ενημερωτική θα τους σταλεί έως τις 30 Δεκεμβρίου. Προφανώς ως πρωτοχρονιάτικος μποναμάς.
Αυτή λοιπόν είναι η ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» που περίμεναν οι ελληνικές οικογένειες; Σε έξι μήνες από σήμερα χιλιάδες νοικοκυριά θα αρχίσουν να μετρούν μέρες για το πότε θα εκπλειστηριαστεί το σπίτι τους για να βρεθούν στο δρόμο; Καμία μέριμνα από τις τράπεζες οι οποίες για δεύτερη φορά θα σωθούν από τα χρήματα που ο ελληνικός λαός θα πληρώσει;
Όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουμε τι είναι η ιδιοκτησία και ιδιαίτερα τη σχέση που έχει η ελληνική οικογένεια με την κατοικία του. Χρόνια ολόκληρα έχουμε γαλουχηθεί όλοι οι Έλληνες, να βάλουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας και τώρα βλέπουμε τα όνειρά μας να κινδυνεύουν να κατακρημνιστούν και να βρεθούμε από τη μία στιγμή στην άλλη, κυριολεκτικά στο δρόμο. Οι τράπεζες θέλουν τα χρήματα που μας δάνεισαν και πολύ σωστά. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να αρνηθεί τη συμφωνία την οποία έχει κάνει και ασφαλώς πρέπει να την τιμήσει. Ποιος όμως από τους κυβερνώντες, ντόπιους και ξένους δανειστές μας, μπορεί να αφουγκραστεί τους Έλληνες δανειολήπτες;
Ίσως κάποιοι εξ αυτών να έχουν χρήματα και να μην πληρώνουν. Δεν το αποκλείουμε. Οι περισσότεροι όμως είναι οικογενειάρχες έντιμοι που αν είχαν χρήματα θα πλήρωναν και δεν θα έφθαναν στο σημείο να βγαίνει σε πλειστηριασμό το σπίτι τους. Οι τράπεζες λοιπόν πρέπει να εισπράξουν. Η κρίση όμως τις βοηθάει με 12 δις για να ανακεφαλαιοποιηθούν. Οι Έλληνες με ποιον τρόπο θα βοηθηθούν να γλιτώσουν τα σπίτια τους, όταν η ζωή τους δεν έχει καμία σχέση με αυτή του παρελθόντος. Τότε, όπως λέμε είχε κάνει ο καθένας το κουμάντο του. Ο επιχειρηματίας είχε σταθεροποιήσει το τζίρο του και είπε να πάρει ένα σπίτι. Ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, ήξερε ότι έχει εργασία έκανε τον υπολογισμό του και του έβγαινε να αγοράσει ένα σπίτι με δάνειο. Το ίδιο ίσχυε για τον δημόσιο υπάλληλο, τον αγρότη και όλους μας.
Με την οικονομική ύφεση, με τους μισθούς και τις συντάξεις να έχουν πάρει την κατηφόρα και να μην ξέρουμε που θα σταματήσουν, με χιλιάδες νοικοκυριά να μην έχουν έσοδα λόγω ανεργίας, μπορεί κανείς εξ αυτών που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις να μας πουν που θα βρεθούν, έστω και τα ελάχιστα της νέας συμφωνία ώστε να πληρωθούν τα δάνεια; Μια απόφαση μόνον μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Όσοι μπορούν βάσει των εισοδημάτων τους που θα ελεγχθούν, να πληρώσουν μπαίνοντας σε ρύθμιση. Όλοι οι άλλοι που έχουν μειωμένο εισόδημα, αφότου πήραν το δάνειό τους ή και καθόλου, να τους δοθεί αναστολή πέντε χρόνων. Δεν είναι δίκαιο ένα κράτος να παίρνει μέσω των τραπεζών που ενισχύει, τα σπίτια των πολιτών, ενώ ήδη τους έχει φθάσει στο έσχατο σημείο της φτωχοποίησης.
