Και εκεί που παρακολουθούσα παιδάκια να τραγουδούν και διάσημους να λικνίζουν τα κορμιά τους, από τηλεοράσεως, το πρόγραμμα διακόπτεται και μπροστά μου εμφανίζονται Τσίπρας και Σαμαράς να διαφωνούν, τι πρωτότυπο, για το ποιος από τους δυο είναι πιο ικανός για να σώσει τη χώρα. Να φτιάξουμε μια χώρα όπως την οραματίζεται ο λαός, έλεγαν και ξαναέλεγαν, λόγια, λέξεις με τις οποίες πολλοί από εμάς κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί τους. Δεν πίστεψα ούτε λέξη, απ’ όσα άκουγα. Ειδικά του Σαμαρά, που και μόνο από την γλώσσα του σώματος του, μπορεί κάποιος να διακρίνει ότι ούτε αυτός πιστεύει τα όσα εκστομίζει.
Κατάλαβα, ακούγοντας τους, πως πρέπει να έχεις φέρει σε σημείο απελπισίας και κατάθλιψης τους πολίτες ,να έχεις φτάσει τον δείκτη ανεργίας στο 30%,να έχεις διαλύσει παντελώς τον οίκο της παιδείας, να έχεις εξαφανίσει την πρόνοια γενικότερα, να έχεις αφανίσει την δημοκρατία, για να μπορέσεις τελικά να οραματίζεσαι ένα μέλλον λαμπρό για σένα, για τα παιδιά σου, για τον συνάνθρωπο σου.
Τελικά όμως ποιοί πραγματικά έχουν δικαίωμα στο όραμα αυτό; Ποιοί τελικά θα φτάσουν να δουν την Ελλάδα ανταγωνιστική και πετυχημένη στο όραμα; Άραγε θα ζει κανείς από αυτούς που μιλάνε τώρα για μακροπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο μετά από 30,40 χρόνια; Για να πω την αλήθεια από μακροπρόθεσμα δεν γνωρίζω αλλά είμαι σίγουρη, βλέπω, αισθάνομαι και ζω πώς ο Έλληνας θα συνεχίσει να είναι έρμαιο για πολλά χρόνια ακόμη.
Και μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση τρέλας και σχιζοφρένειας, φτάνουν και τα Χριστούγεννα. Γιορτές που κάποιοι από τους «οραματιστές» και τους «σωτήρες» μας θα βρεθούν σε εξοχικές κατοικίες, σε χιονοδρομικά κέντρα με πισίνες εσωθερμικές και ρεβεγιόν χλιδάτα.
Γιατί έτσι είναι αγαπημένε μου αναγνώστη, ο «οραματιστής» πρέπει να έχει αρκετά ακίνητα, αρκετούς σωματοφύλακες και αρκετά λεφτά στις τράπεζες για να μην πεινάσει.
Ναι, αλλά τώρα που θυμάμαι κάτι δηλώσεις των οραματιστών, αυτοί δεν λένε εδώ και πολλές μέρες, μήνες πως ο Έλληνας έχει περάσει και στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις και θα τα καταφέρει στο τέλος και-το καλύτερο βέβαια που έχω ακούσει- πως όλοι μαζί θα πεινάσουμε και κάτι τέτοιες βλακείες; Ακόμα ωστόσο, από αυτά που βλέπω το ίδιο νούμερο παντελόνι φοράνε όλοι τους, μάλλον επειδή στις μέρες μας αυτός που τρώει πολύ δεν αδυνατίζει.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο όμως αν μου επιτρέπεται να ρωτήσω κάτι. Εμένα με ρώτησε κανείς αν θέλω να προσφέρω για να βγει η χώρα από την κατάσταση αυτήν, κατάσταση στην οποία την φέρανε κάποιοι «οραματιστές»; Γιατί να θεωρούν δεδομένοι ότι όλοι θα πρέπει να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να ματώσουμε και να πεθάνουμε για μια χώρα που δεν μας δίνει τίποτα;
Κάποιοι θα πουν βέβαια, πως ότι κάνουμε από εδώ και στο εξής είναι για την χώρα και όχι για αυτούς που κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια ! Έστω και έτσι, και πάλι δεν έχω καμία όρεξη να παράγω, να δημιουργήσω για τους «οραματιστές» του μέλλοντος. Με λίγα λόγια ζητάνε από την γενιά μου να βγάλουμε την χώρα από την μιζέρια, ώστε στο τέλος πάλι αυτοί να φανούν ως οι ήρωες του πολέμου.
Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος τους «οραματιστές», πως για όσο υπάρχει Ελλάδα ο λαός θα τους μουντζώνει ,θα τους φτύνει ,θα τους απαξιώνει και πως ήρθε ο καιρός να μας νοιάξει και λίγο ο εαυτός μας, που και όραμα έχει και όρεξη να κάνει τη ζωή του καλύτερη…
