Ο Νίτσε είχε πει ότι χρειάζεται να έχεις το χάος μέσα σου αν θες να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει. Και οι «πρώτοι» της ελληνικής κοινωνίας αυτή τη στιγμή, έχουν αναμφισβήτητα καταφέρει να κάνουν πράξη το πρώτο σκέλος του αποφθέγματος. Έχουν δημιουργήσει ένα χάος, ή πιο σωστά, «Το Χάος». Με συνοπτικές διαδικασίες πέτυχαν να μετατρέψουν την οικονομική κρίση, σε κρίση πολιτισμού, ηθών και αξιών. Γέννησαν με τις αποφάσεις τους ανθρώπους σε μόνιμη κατάθλιψη, με συμπτώματα που και το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό αδυνατεί να περιορίσει. Συνέτριψαν καρδιές, γκρέμισαν σχέδια, ελπίδες και όνειρα, όποια κι αν ήταν αυτά… Παραχώρησαν αλόγιστα εξουσία σε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την αξία μας μόνο με βάση το όφελος.
Το αστέρι μας , χρόνια τώρα, ξέμεινε σαν ουτοπία, μην μπορώντας να παρακολουθήσει την πρώτη πράξη του εγκλήματος. Τώρα, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές που προφανώς και θα κρίνουν πολλά, περιμένει στην άκρη της κουίντας ανυπόμονο τι θα γίνει. Μόνη διαφορά ότι, από τα σπάργανα ακόμη του έτους φαίνεται να έχουμε εγκαταλείψει την απάθεια. Τώρα μοιάζουμε έτοιμοι να σταθούμε απέναντι σε όσους επέλεξαν να μη μας θέλουν δίπλα τους. Θα μαζέψουμε το κουράγιο που μας μένει και θα τους φωνάξουμε ξανά: «Ξυπνήστε! Βγείτε από το λήθαργο που οικειοθελώς βουλιάζετε. Εμείς δε θέλουμε να βουλιάξουμε μαζί σας. Έχουμε μια αιωνιότητα μπροστά για να κοιμηθούμε!»
Τώρα είναι η ώρα να ξαναγίνουμε άνθρωποι, με πείσμα, ανάγκες και ελπίδες, με φόβους και πλανευτές έρωτες. Είναι η ώρα να σταθούμε χωρίς παρωπίδες, με ορθάνοιχτα μάτια και καρδιές μπροστά στο βάραθρο που ανοίγεται και να αποφασίσουμε αν θα το προσπεράσουμε ή θα το αφήσουμε να μας καταπιεί.
Είναι πλέον σαφές ότι αρκετοί από αυτούς που μας κυβερνούν δεν μπορούν να νιώσουν την ανάγκη μας για αστέρια που χορεύουν και αυτούς πρέπει να τους στείλουμε εκεί που ανήκουν. Στην απραξία τους. Γιατί τα αστέρια είναι για όσους τα νιώθουν, όχι με τις 5 αισθήσεις του περιορισμένου, ανθρώπινου «είναι», αλλά με την αγάπη και τη σκέψη. Και όλοι εμείς, οι υπόλοιποι 10,992 εκατομμύρια, αναμφίβολα τα αξίζουμε…
