Πότε πέρασαν δυο εβδομάδες, χωρίς δουλειά, χωρίς να κάνουμε απολύτως τίποτα, εκτός από να καθόμαστε και να απολαμβάνουμε την ηρεμία που σου προσφέρεται απλόχερα όταν δεν έχεις να ακούς τηλέφωνα να κουδουνίζουν, πληκτρολόγια να παίρνουν φωτιά και μια καθημερινότητα τρέλας, δεν το κατάλαβα.
Γιατί, όπως σοφά έλεγε η γιαγιά μου, χαρά είναι όταν περιμένεις κάτι, όταν έρθει, πάει, αυτό ήταν. Και να που επιστρέψαμε πάλι στην πεζή πραγματικότητα, μπροστά από μια οθόνη ή ένα μικρόφωνο…Και η ζωή συνεχίζεται, θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη. Το σώμα όμως χαλάρωσε, όπως και το πνεύμα. Σκεφτήκαμε πράγματα, ίσως να τα είδαμε και λίγο διαφορετικά, πολλά περισσότερα μπορεί να μάθαμε. Πρώτο και καλύτερο; Ότι πάντα, ακόμη και τις πιο δύσκολες ημέρες, υπάρχει χρόνος να κάνεις πράγματα που σε ενδιαφέρουν. Γιατί μπορεί να τρέχεις με ένα ρολόι στο χέρι, προσπαθώντας να χωρέσεις όσες πιο πολλές δουλειές μπορείς, αλλά αν «οδηγήσεις» με χαμηλότερη ταχύτητα και δεν τρέχεις σαν παλαβός και χρόνο θα βρεις για να απολαύσεις και περισσότερες δουλειές ίσως να φέρεις εις πέρας. Το άλλο που το πας;
Στο έχω ξαναγράψει, έχω την εντύπωση, αλλά τα ουσιαστικά και τα πιο όμορφα βρίσκονται στα πιο μικρά πράγματα. Να δεις ένα φίλο που είχες καιρό, να ανακαλύψεις ένα νέο στέκι στο κέντρο της πόλης, να κάνεις μπάνιο σε μια παραλία που ούτε καν γνώριζες την ύπαρξη της, να βγεις για ένα ποτό και να μη σταματήσεις να χορεύεις, όπως τότε, ναι, όταν πήγαινες ακόμη στο λύκειο. Πράγματα που αν τα κάναμε και στην καθημερινότητα μας νομίζω ότι θα είχαμε σταματήσει να παραπονιόμαστε ότι δεν είμαστε χαρούμενοι και να βρίσκουμε συνεχώς λόγους να μιζεριάζουμε. Και ναι, μην είσαι διστακτικός, σου το λέω με βεβαιότητα, ότι η ευτυχία καμιά φορά βρίσκεται εκεί που δεν το περιμένεις.
Μέσα σε στιγμές, μια κουβέντα, ένα μήνυμα, μια γνωριμία. Τι χρειάζεται εξάλλου ο άνθρωπος για να είναι καλά; Ούτε τα πολυτελή δωμάτια σε χλιδάτα ξενοδοχεία, ούτε 10ήμερες διακοπές σε εξωτικά νησιά, ούτε τα «πολλά», ναι λεφτά εννοώ, για να μπορέσουμε να νιώσουμε πλήρης. Υπάρχει πιο σημαντικό από το να έχεις δίπλα σου αυτούς που αγαπάς; Χωρίς πολλά, χωρίς φανταχτερά περιτυλίγματα, χωρίς πολλά λόγια, η στιγμή είναι αυτή που τελικά θα σου μείνει χαραγμένη στο μυαλό. Θα μου πεις, έπρεπε να πας διακοπές για να τα σκεφτείς όλα αυτά; Ίσως. Λίγο το κυμματάκι που έσκαγε μπροστά στα πόδια, λίγο η ανεμελιά στην ξαπλώστρα με τον άνεμο να σου φέρνει αρώματα από θάλασσα και αλμύρα, ναι, μόλις τώρα συνειδητοποίησα πως πολλές φορές ίσως να φέρομαι σκληρά, τόσο στον εαυτό μου, όσο και τους γύρω μου, μέγα λάθος,και πως τελικά αυτό που έχει σημασία για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε εν ειρήνη και ευτυχία βρίσκεται στο εξής απλό…να κρατάμε που και που την ψυχραιμία μας!
