Μητέρες μετά τα σαράντα. Τι; Σου προκαλεί εντύπωση, αγαπημένε μου αναγνώστη; Θεωρείς τολμηρή την κίνηση μιας γυναίκας να αποφασίσει να μεγαλώσει την οικογένεια της, εκεί γύρω στην ηλικία των σαράντα; Συντηρητικά πράγματα, θα σου πω εγώ. Και αυτό στο λέω με αφορμή μια εικόνα που είδα στον δρόμο, που αρχικά και εμένα με αιφνιδίασε, όπου ένα ζευγάρι πάνω από 40 ετών είχε στο καροτσάκι το παιδάκι τους και έδειχναν τρισευτυχισμένοι, αλλά στην πορεία, αφού το φιλοσόφησα το θέμα, κατανόησα πλήρως την ανάγκη όλων των ανθρώπων να ζήσουν αυτό το θαύμα της ζωής.
Σε κάποιους αυτό εξακολουθεί να φαντάζει πρωτοποριακό. Γιατί, θυμήσου, κάποτε, αν είχες πάει εκεί γύρω στα τριάντα και δεν είχες τουλάχιστον δυο παιδιά, είχες κάποιο πρόβλημα, ενώ τώρα αν είσαι σαράντα και αποφασίσεις να κάνεις παιδί χαλάς τα ήθη και τις έθιμα. Πρόσφατα, παρακολούθησα τη συνέντευξη μιας γυναίκας που επί χρόνια προσπαθούσε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Τις προάλλες επίσης, σε ένα μαγαζί, μια κυρία σχολίαζε το γεγονός ότι μια γνωστή της εδώ και χρόνια έχει «κολλήσει» στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, προκειμένου να υιοθετήσει ένα μωράκι.
Όλοι τους; Άνθρωποι με αγωνίες, άλλες φορές αισιόδοξοι, άλλοι δυστυχισμένοι που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, κάνοντας ένα παιδί ευτυχισμένο. Και πραγματικά, βλέποντας μια οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι αυτή, να γίνεται μητέρα, νιώθω χαρά. Γιατί σκέφτομαι ότι μια γυναίκα μπορεί να προσπαθούσε να κάνει χρόνια ένα παιδί. Μπορεί να πάλεψε, όσο δεν πάει σε εμάς το μυαλό μας, και τελικά να κατάφερε στο τέλος να τεκνοποιήσει. Ας μην είμαστε τόσο αυστηροί λοιπόν, και το κυριότερο, ας μην δημιουργούμε άγχη σε ζευγάρια, πως σώνει και ντε πρέπει στον πρώτο χρόνο που θα παντρευτούν να κάνουν και παιδί. Δεν μιλάμε για κανένα αξεσουάρ. Μιλάμε για μια ανθρώπινη ψυχή, και μόνο αν είναι κάποιος, κυρίως ψυχολογικά, έτοιμος, θα αποφασίσει να φέρει έναν Έλληνα ακόμη στον κόσμο. Αμάν με τα κουτσομπολιά, τις κρίσεις και τα σχόλια.
Το να γίνει κάποιος γονιός είναι το μεγαλύτερο δώρο, συμφωνώ. Αλλά όχι ότι όλοι έχουν γεννηθεί για να είναι μητέρες και πατεράδες, ούτε και από την άλλη πλευρά υπάρχει όριο που θα πρέπει να βάζουμε, με το οποίο θα λέμε «αν είσαι πάνω από 37 δεν κάνεις παιδιά». Ας κατανοήσουμε επιτέλους, επειδή ακούω πολλά ζευγάρια να παραπονιούνται ότι πιέζονται από συγγενείς και φίλους, αν είναι δυνατόν, για το πότε θα κάνουν παιδιά, ότι το σωστό και λάθος δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, πόσο μάλλον τα «πρέπει». Ας αφήσουμε στον καθένα να κάνει τις επιλογές του…
