Η ζωή είναι ίδια για όλους μας, μόνο που ο καθένας επιλέγει τον τρόπο που θα την δει και θα τη ζήσει, δεν συμφωνείς, αγαπημένε μου αναγνώστη; Μπορεί να κοιταχτείς μια μέρα στον καθρέφτη και να μην αναγνωρίσεις το είδωλο σου. Να δεις κάτι πιο ωραίο απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι, άλλες πάλι να λες από μέσα μου «πω, πως έγινα έτσι ρε παιδί μου», άσχετα αν αυτό δεν συμβαίνει. Σαν να μας σκιτσάρει ένας πλανόδιος σε κάποιο νησί και δεν αποτυπώνει την εικόνα μας ακριβώς. Υπάρχουν πολλές διαφορές, αλλά και ομοιότητες. Σκεφτόμουν όμως, πως εμείς βιώνουμε αυτές τις εναλλαγές.
Μέσα από αυτό που βλέπουμε, μένουμε στάσιμοι ή μπορούμε να διακρίνουμε και στοιχεία που μπορούν να μας δείξουν το δρόμο για να γίνουμε καλύτεροι; Η αλήθεια είναι, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι ο χαρακτήρας μας επηρεάζεται από πολλές καταστάσεις. Από τις εμπειρίες που έχουμε βιώσει, από τους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει και που προφανώς θα μας έχουν επηρεάσει, είτε θετικά, είτε αρνητικά, από τις στιγμές που θεωρούμε ως κομβικές, από τα όνειρα που τελικά δεν καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε και μας έχουν μείνει ως απωθημένα, από σχέδια που καταστρώναμε και έμειναν μόνο στο χαρτί. Όλα αυτά, και άλλα πολλά σίγουρα αποτελούν το δικό μας, μοναδικό πάζλ.
Ένα πάζλ που μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, διαμορφώνεται. Άλλοτε γίνεται πιο πολύχρωμο, άλλοτε πιο μουντό, άλλοτε ψάχνοντας εναγωνίως κομμάτια για να κολλήσουμε. Αλλά, όπως και τα δέντρα μεταλλάσσονται κατά τη διάρκεια του έτους, και άλλοτε είναι γυμνά, άλλοτε γεμάτα από καρπούς, άλλοτε χρωματιστά, χωρίς ποτέ να είναι ίδια, κάπως έτσι είμαστε και εμείς. Με τη διαφορά, ότι ο κορμός δεν αλλάζει. Παραμένει σταθερός και ίδιος. Έτσι και στον άνθρωπο. Και εμείς αλλάζουμε με την πάροδο του χρόνου, κάποια στοιχεία μας όμως παραμένουν αναλλοίωτα. Και ξέρεις, αγαπημένε μου, δεν είναι εύκολο να τα διατηρήσεις.
Οι πειρασμοί είναι πολλοί. Θέλει κόπο και πείσμα για να διατηρήσεις στο ακέραιο τα πιστεύω σου. Και όταν οι σφαλιάρες έρχονται η μία μετά την άλλη, αυτές τις δύσκολες στιγμές, θα πρέπει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να μην ξεχνάς από πού ξεκίνησες και που έχεις φτάσει. Να μην αλλάξεις, για κανέναν. Να μην γίνεις κάτι απ’ αυτό που είσαι μόνο και μόνο για να γίνεις αρεστός. Μόνος δρόμος είναι να παραμείνεις αυθεντικός και έτσι μόνο θα πας μπροστά. Και ας νιώθεις μόνος σου που και που. Στο τέλος θα έρθει η επιβράβευση. Μη ξεχνάς, ότι η ζωή κρύβει πολλές εκπλήξεις, αλλά και λάκκους. Ίσως πέσεις μέσα. Ίσως χτυπήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και πάλι θα σηκωθείς. Έτσι θα μάθεις. Έτσι θα φτάσεις εκεί που πραγματικά σου αξίζει. Με γνώμονα πάντα την καρδιά…
