Τόσα καλοκαίρια, μου είχαν φύγει από χέρια, λέει το άσμα και σίγουρα πολλά είναι εκείνα που πέρασαν, πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε καν. Σαν χθες μου φαίνεται όταν συζητούσαμε με φίλους ότι επιτέλους έφτασε το καλοκαίρι και μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό είναι γεγονός, φτάσαμε να λέμε ότι ήρθε ο Αύγουστος και μετά τις 15 αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Καθόμουν και σκεφτόμουν τα καλοκαίρια της ζωής μου. Αυτά που έχουμε μείνει στη μνήμη μου για κάποιο λόγο. Τα καλοκαίρια που για κάποιο δικό τους, ξεχωριστό λόγο, κατέχουν ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μας, που όταν τα αναπολούμε έχουμε λόγους να χαιρόμαστε, να χαμογελάμε, να δακρύζουμε, να αγανακτούμε. Καλοκαίρια που έχουν χαρακτεί στη μνήμη σου γιατί μπορεί να πέρασες στη σχολή που ήθελες, που βρήκες μια δουλειά, που βρήκες τον έρωτα της ζωής σου, που παντρεύτηκες ή χώρισες, που έφερες στον κόσμο μια νέα ζωή, που μάλωσες με έναν κολλητό, που έκανες ένα ταξίδι που χρόνια ήθελες, που «έχασες» κάποιο δικό σου άτομο. Και σκέφτεσαι τα άτομα που περάσατε τα καλοκαίρια σας μαζί, φίλους, κολλητούς, συγγενείς, που μοιραστήκατε όμορφα και άσχημα, που γελάσατε ή κλάψατε, που την έβγαλες αραγμένος σε μια ξαπλώστρα, χωρίς να θέλεις να κάνεις τίποτα, παρά μόνο να ακούς το πάφλασμα των κυμάτων στα αυτιά σου.
Θυμάσαι εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα σε κάποιο νησί, κάποιον που φλέρταρες, το μαγαζί που ξενύχτησες πίνοντας μέχρι το πρωί, όλα αυτά μπλεγμένα γλυκά σε μια σκέψη που κάνεις μόνο εσύ. Αυτά τα ωραία. Γιατί σίγουρα υπήρξαν και καλοκαίρια που εκτός από αντιηλιακό με άρωμα καρύδας και μπόλικο αλάτι στο σώμα, έφερνε μαζί του στα μπαγκάζια του και αποφάσεις.
Άλλες δύσκολες, άλλες εύκολες, άλλες ευχάριστες, άλλες που θα σε ακολουθούν για την υπόλοιπη ζωή σου. Αποφάσεις που τις άφηνες να τις πάρεις «κάποια στιγμή», αποφάσεις που αφορούσαν εσένα, αλλά και τους γύρω σου. Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει, αγαπημένε μου αναγνώστη, αλλά ο Αύγουστος, για πολύ κόσμο, είναι ο μήνας που παίρνει αποφάσεις. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι έχουμε περισσότερο χρόνο για σκέψη, αλλά έχοντας και προσωπική εμπειρία, παίρνονται αποφάσεις, και ας λένε μερικοί ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ειδήσεις. Αντιθέτως, είναι ο μήνας που αφήνεις το μυαλό σου να αδειάσει από τα «περιττά» και επικεντρώνεσαι στα ουσιαστικά, που κάνεις σχέδια για το φθινόπωρο που θα έρθει, που σκέφτεσαι τι θα κάνεις με το ένα ή το άλλο ζήτημα. Και δεν είναι κακό. Ίσα – ίσα.
Γι αυτό λοιπόν εύχομαι σε όλους μας μέχρι το τέλος ο Αύγουστος να μας βρει όλους στα καλύτερα μας. Και το φετινό καλοκαίρι να το σκεφτόμαστε του χρόνου και να χαιρόμαστε για όλα αυτά που μας προσέφερε, ικανοποιημένοι από τις γλυκές αναμνήσεις, αλλά και τις αποφάσεις που πήραμε, τα όνειρα που κάναμε πραγματικότητα και γιατί όχι; Να το θυμόμαστε τα επόμενα χρόνια σαν το καλοκαίρι της ζωής μας…
