Και να θέλεις να μην ασχοληθείς με το θέμα, δεν γίνεται. Ανοίγεις το ίντερνετ και βλέπεις φίλους και γνωστούς να «κονταροχτυπιούνται» γράφοντας και βρίζοντας, με αφορμή τις επικείμενες εκλογές. Και σκέφτομαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, αφού όλοι είμαστε στην ίδια φάση, αφού όλοι βρίζουμε και σκίζουμε τα ρούχα μας περί πολιτικής και πολιτικών, ποιος στο καλό ψηφίζει ακόμη για βουλευτή τον Άδωνι; Τυχαίο το παράδειγμα, αλλά πραγματικότητα.
Όλους μας πνίγει το δίκιο, όλοι έχουμε άποψη, όλοι έχουμε ράμματα για τη γούνα κάποιου βουλευτή, όλοι είμαστε δυσαρεστημένοι, απογοητευμένοι, ακόμη και ο πιο «βολεμένος» θα δεις ότι έχει βγάλει γλώσσα και επαναστατεί. Γιατί πλέον όλοι είμαστε στην ίδια μοίρα. Κανείς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν θεωρεί ότι μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί στο δρόμο. Όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι και όλοι χορεύουμε στο σκοπό που κάποιοι μας έχουν βάλει. Το θέμα τώρα είναι, ο καθένας χωριστά, αλλά και όλοι μαζί, να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Θα καθίσουμε να τσουρουφλιζόμαστε ή θα πηδήξουμε έξω από την κατσαρόλα με το βραστό νερό; Αυτό που ξέρω είναι ότι αναζητούμε την αλλαγή. Κάτι που και αισιοδοξία θα μας φέρει, αλλά και την ουσία που θα την δούμε να μετατρέπει την καθημερινότητά μας από μουντή σε πολύχρωμη. Δεν ξέρω τι θα ψηφίσουν οι νέοι, η μεταπολεμική γενιά ή οι συνταξιούχοι. Τους τελευταίους τους φοβάμαι λίγο περισσότερο είναι αλήθεια. Η σκέψη που με βασανίζει όμως είναι μην βρεθούμε για άλλη μια φορά αντιμέτωποι στο ίδιο έργο θεατές. Ψηφοφόρους φοβισμένους, να εκλέγουν κυβέρνηση που κατά τα άλλα βρίζει, αλλά και που τρέμει μήπως αλλάξει.
Δεν είμαστε όλοι χαζοί, ούτε πρόβατα. Να που όμως στα δημοκρατικά πολιτεύματα η πλειοψηφία βγάζει κυβερνήσεις, γεγονός που σημαίνει πως αν η πλειοψηφία επικροτεί και ψηφίζει «λαμόγια», «ψεύτες», και «υποκριτές» να την κυβερνούν, θα πρέπει και όλοι οι υπόλοιποι να υποστούν το μαρτύριο αυτό. Ξέρω ότι μέχρι να συνταξιοδοτηθούν οι επόμενες γενιές, μέχρι να μάθουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες να μπαίνουν στο ίντερνετ και οι μανάδες να ασχολούνται και με τίποτα άλλο εκτός από το να βλέπουν Τούρκικα και σαχλές σαπουνόπερες, θα κάνω υπομονή. Θα κάνω υπομονή και θα βρίζω. Γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Δεν μπορώ να πάω κόντρα στην πλειοψηφία. Πιστεύω στη δημοκρατία. Θα περιμένω λοιπόν. Και σεις που δεν σας αρέσει όλο αυτό, να περιμένετε. Γιατί προς το παρόν έχουμε την κυβέρνηση που ψήφισε η πλειοψηφία.
Κι αυτή η κυβέρνηση δυστυχώς αποδείχτηκε ότι μας αξίζει. Τώρα για το μέλλον…
