Να το ξέρεις, αγαπημένε μου αναγνώστη. Όταν ανοίγεις το πρωί τα μάτια σου, όταν ξεκινάς να ετοιμάζεσαι για να πας στην δουλειά έχοντας μέσα σου μια βαθιά αίσθηση αισιοδοξίας ότι όλα θα πάνε καλά, ακόμη και με τα όσα στραβά μπορεί να συμβούν, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τη ζωή. Ξυπνάς και ανοίγεις τα παράθυρα. Θέλεις να νιώσεις τον αέρα γύρω σου. Εννοείται ότι γνωρίζεις πως η μέρα σου επιφυλάσσει πολλά και διάφορα, κάποια που ούτε καν φαντάζεσαι ότι μπορεί να συμβούν, όμως αυτό δεν σε σταματά από το να ελπίζεις πως και αυτή την ημέρα θα αδράξεις όποια ευκαιρία και αν σου δοθεί. Έχεις καταλάβει πια το νόημα της ζωής και είσαι έτοιμος να παίξεις το «παιχνίδι» της.
Να ξέρεις πως είναι να ζωή αυτό που περιγράφω. Όταν νιώθεις έτοιμος να τα βάλεις με όλα και με όλους, όταν νιώθεις δυνατός, όταν νιώθεις πως τα πάντα γύρω σου αποτελούν μια πρόκληση που σε καλεί να την αποδεχτείς. Όταν με το ξημέρωμα μιας νέας ημέρας, βλέπεις με άλλο μάτι ότι σε είχε πειράξει χθες και το αφήνεις εκεί, στο παρελθόν. Όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, του πετάς ένα κομπλιμέντο, του στέλνεις ένα φιλί και έτσι αισιόδοξο ξεκινάς τη μέρα σου. Όταν μοιράζεσαι μια καλημέρα με κάποιον άγνωστο στο δρόμο ή κάποιον δικό σου. Όταν δεν σε πειράζει που για ακόμη μια μέρα ίσως να κάνεις πράγματα τετριμμένα, αλλά δεν θα αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους, αλλά θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι διαφορετικό, έτσι για να ανανεωθείς.
Όταν σταματάς να βρίσκεις χαζές δικαιολογίες και επιτέλους καταφέρνεις να βγεις με τους φίλους σου για φαγητό. Όταν γελάς με την ψυχή σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει πως θα το σχολιάσουν οι γύρω σου, αρκεί εσύ να το απολαμβάνεις. Όταν νιώθεις κάπως και ξεσπάς σε κλάματα, λυτρώνοντας έτσι το μέσα σου. Όταν δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η άποψη τρίτων, αλλά κοιτάς πως θα γίνεις εσύ ευτυχισμένος, πως θα πετύχεις τους στόχους σου, πως θα προοδεύσεις. Όταν, χωρίς να το πολυσκεφτείς, ανοίγεις την αγκαλιά σου, ακόμη και σε άτομα που δεν γνωρίζεις πολύ καλά, απλά για μόνο ως ένδειξη συμπαράστασης. Όταν είσαι αυθόρμητος. Όταν σου αρέσει να φτάνεις, και ίσως να ξεπερνάς κάποιες φορές τα όρια σου, μέχρι να αποδείξεις ή να αποδειχτούν πράγματα. Όταν δεν βαριέσαι να ζήσεις . Όταν έχεις μάθει να αγαπάς και να μοιράζεσαι. Όταν σου αρέσει να μαθαίνεις και το κυριότερο, όταν στις στιγμές που «πέφτεις» βρίσκεις τον τρόπο ξανά να σηκωθείς στα πόδια σου, ε, όλο αυτό λέγεται ζωή. Και είναι τόσο, μα τόσο όμορφη.
