Πόσες και πόσες φορές δεν έτυχε να παρεξηγηθείς με κάποιον, αγαπημένε μου αναγνώστη, και για ασήμαντο ίσως λόγο. Είναι αναπόφευκτο. Πάντα κάτι θα γίνεται για να μας κάνει τη ζωή πιο δύσκολη. Μακάρι να μπορούσαμε να αποφεύγουμε τις αναμεταξύ μας παρεξηγήσεις, θα μου πεις. Ίσως να έχεις και δίκιο. Εγώ πάλι σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερο να μην δίναμε τόση πολύ σημασία σε αφορμές που πολλές φορές γίνονται οι αιτίες για να μαλώσουμε. Και τότε είναι που κάποια φιλία θα λάβει τέλος, μια σχέση ίσως να μην είναι τόσο δυνατή και τελειώσει, μια συγγενική σχέση ψυχρανθεί.
Για ποιο λόγο, έχεις αναρωτηθεί ποτέ σου; Α, μη με ρωτάς εμένα. Δεν ξέρω ούτε εγώ να σου απαντήσω. Το μόνο σίγουρο που γνωρίζω, είναι ότι θα ήθελα όλοι μας να φανούμε δυνατοί και να λέμε τα πράγματα που σκεφτόμαστε όταν πρέπει, χωρίς να φοβόμαστε. Γιατί αν περάσει ο καιρός, τόσο η «ψύχρα» θα δυναμώνει και τότε θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να επέλθει η ισορροπία ανάμεσα σε μια σχέση. Γίνεται, έστω για μια φορά να πειραματιστούμε και να μην αφήσουμε μια παρεξήγηση να βγει νικήτρια; Γίνεται να την κλειδώσουμε μέσα στην ντουλάπα και να την αφήσουμε εκεί, μέχρι να δούμε ψύχραιμα μια κατάσταση; Γίνεται να την αφήσουμε να κλαίει με λυγμούς, αφού δεν θα έχει καταφέρει να μας κάνει χάλια; Γίνεται να την μετατρέψουμε σε ένα μικρό φαντασματάκι που θα κάνει παρέα μόνο με συναισθήματα όπως το μίσος, η μιζέρια και η δυστυχία; Στο χέρι μας είναι, αγαπημένε μου, να μην αφήσουμε κανένα τέτοιο συναίσθημα να μας κυριαρχήσει, παίρνοντας ένα κομμάτι από την ευτυχία και το χαμόγελο στο πρόσωπο μας. Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα, το μόνο που δεν μας επιτρέπεται είναι μόνοι μας να σπέρνουμε τη διχόνοια και να αφήνουμε παρεξηγήσεις να φωλιάζουν στις σχέσεις μας. Όχι. Δεν πρέπει να κάνουμε σε κανέναν το χατίρι. Θα εξακολουθούμε να καλημεριζόμαστε, να συμπαραστεκόμαστε, να βοηθάμε. Καμία οικογένεια δεν πρέπει να διαλυθεί για τον οποιοδήποτε εγωισμό.
Καμία φιλία, ειδικά μεταξύ ατόμων που μεγάλωσαν από μικρά παιδιά μαζί, δεν πρέπει να σβήσει. Είναι δυνατόν να μην μιλάμε στον αδελφό, την φίλη μας, τον οποιοδήποτε, επειδή μπορεί να στάθηκε αδύναμος κάποια στιγμή για να ζητήσει μια συγνώμη ή να πει τα πράγματα με το όνομα τους; Γιατί στο πίσω μέρος του μυαλό σου, ίσως λανθασμένα, πιστεύεις ότι μας πρόδωσε; Μήπως κάπου στη μέση βρίσκεται η αλήθεια σας; Μήπως να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία; Τόσο και τόσα έχουμε μοιραστεί. Τόσα μας ενώνουν. Λόγια μπορεί να ειπώθηκαν και αυτά δεν γυρίζουν πίσω. Αν όμως ακόμη σκέφτεσαι τι λάθος έκανες ή τι πήγε τελικά στραβά, μην αφήνεις να σε τρώει. Τρέξε να το ξεδιαλύνεις, εξηγήσου και όλα θα βρουν το δρόμο τους. Ας μην δίνουμε βαρύτητα σε καταστάσεις που κάνουν μαύρη την καρδιά. Ας λύσουμε τις μεταξύ μας παρεξηγήσεις. Μεγάλα παιδιά είμαστε…
