Στην αρχή το διασκέδαζα. Μετά τα πράγματα άρχισαν να γίνονται ανησυχητικά. Κάποια στιγμή το κουβέντιασα με φίλους μου.«Ρε παιδιά, να σας πω, νομίζω ότι αρχίζω να ξεχνάω». «Τι πάει να πει ξεχνάς;».«Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Μπορεί τώρα να μου συστήσεις κάποιον και σε λίγα λεπτά να έχω ξεχάσει πως τον λένε», «Φορτώνεις πολύ το κεφαλάκι σου»… Αυτές είναι απαντήσεις φίλων.
Μέρα τη μέρα λοιπόν, περιστατικό το περιστατικό, ξανοίχτηκα και άρχισα να το συζητάω περισσότερο. Τι ήταν να το πω; Φορτώθηκε το κεφαλάκι μου περισσότερο. Γιατί, το δράμα του δράματος είναι, ότι με το που το λες, θαρρείς και μπαίνεις σε διαγωνισμό δράματος, αφού ο καθένας σου λέει και το δικό του.«Εσύ δε θυμάσαι ονόματα; Αμ εγώ να δεις τι παθαίνω. Πάω στο σούπερ μάρκετ ν΄αγοράσω κοτόπουλο και ψωνίζω δέκα σακούλες αλλά ξεχνάω το κοτόπουλο!», «Παναγία μου! Είπες κοτόπουλο; Αμάν έχω αφήσει στο φούρνο ένα κοτόπουλο για το μεσημέρι. Να πάρω τη μάνα μου να το βγάλει γιατί θα καούμε ολόκληροι. Κι ύστερα μου λες δε θυμάσαι εσύ», «Καλέ ακούστε τι έπαθα εγώ. Φέρνει το παιδί στο σπίτι μια πρόσκληση για παιδικό πάρτι. Δέκα φορές τη διάβασα. Φτάνει η Παρασκευή, ντύνω στολίζω το παιδί, σημαιοστολίζομαι και γω και πάμε στο σπίτι του συμμαθητή. Ανοίγει η μητέρα του μικρή, φορώντας μια ρόμπα, και με μια απορία στο βλέμμα. Λάθος μέρα πήγαμε. Ξεφτιλιστήκαμε. Κι ύστερα μου λέτε….».
Τέλος πάντων με τα πολλά κι αφού άκουσα όλη τη γκάμα περιστατικών, συμφωνήσαμε ότι το καλύτερο είναι να σημειώνεις τις δουλειές σου. «Ωραία τα λέτε, Βρε τα γράφω όλα και μετά ξεχνάω να πάρω το χαρτί»…Και δώστου νέος κύκλος και σχετικά παραδείγματα «Αυτό λες εσύ; Εγώ να δεις που είμαι σαν Ινδιάνος απάτσι με ένα σωρό κολλημένα χαρτάκια πάνω μου με σημειώσεις».
Το σίγουρο είναι ότι το «ξεχνάω» είναι πολύ μόδα στις μέρες μας. Πλήθος οι φορτωμένοι εγκέφαλοι. Τρέχουμε και ξεχνάμε για πού τρέχουμε, πάμε και ξεχνάμε για πού πάμε, τηλεφωνούμε και ξεχνάμε με ποιόν θέλουμε να μιλήσουμε…
Σκοτωνόμαστε αναβαθμίζοντας τα ανούσια σε ουσιώδη και υποβαθμίζοντας τα ουσιώδη σε ξεπέτα. Όλη η αντιμετώπιση της ζωής έγινε one night stand. Επιδερμική η προσέγγιση για όλα. Για να τα προλάβουμε όλα. Κι ύστερα σου λέει ο άλλος «Φορτώνεις το κεφαλάκι σου»…
Το κάψαμε το κεφαλάκι μας φίλε μου. Tώρα δουλεύουν μόνο τα πόδια… Πώς το λεγε ο Βέγγος παλιά; Τρέχω για να μη σκέφτομαι! Αυτό. Ακριβώς αυτό…
