Σε μια εβδομάδα έχουμε Χριστούγεννα. Λίγες ημέρες ακόμη και ένας ακόμη χρόνος θα περάσει στην ιστορία. Πάντοτε μου άρεσε ο Δεκέμβριος. Τελευταίος μήνας μιας χρονιάς, ο πιο όμορφος, ο πιο λαμπερός, ο πιο χαρούμενος, για τους περισσότερους από εμάς, εκείνος που τον περιμένουμε πως και πως, αλλά και αυτός που περνά τόσο γρήγορα που και δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά δεν τον χορταίνουμε κιόλας.
Και όσο λέω, ότι φέτος ούτε στόχους θα βάλω, ούτε απολογισμούς , ούτε τίποτα, η επιθυμία έρχεται και σε βρίσκει από μόνη της. Ήταν καλή η χρονιά που πέρασε; Ήταν κακή η χρονιά που πέρασε; Περάσαμε καλά ή άστα να πάνε; Κι ίσως μέσα στο γενικότερο κλίμα μιζέριας που επικρατεί, να βιαστούμε να πούμε πως σίγουρα η χρονιά που πρόκειται να τελειώσει ήταν η χειρότερη, να μιζεριάσουμε ακόμα περισσότερο και να εναποθέσουμε όλες μας τις ελπίδες στο 2015, για να έρθει ίσως κι αυτό του χρόνου τέτοια εποχή να μας απογοητεύσει με τη σειρά του. Μα τι μας φταίει ο καινούργιος χρόνος και ο κάθε χρόνος εν τέλει…
Ο χρόνος είναι απλά χρόνος και κυλάει συνεχώς. Το πώς ο καθένας μας θα τον αξιοποιήσει είναι δική του επιλογή. Είχα μία συζήτηση με κάποιον γνωστό μου τις προάλλες και γκρίνιαζα πως αν και τις τελευταίες χρονιές κερδίζω το φλουρί στην βασιλόπιτα – άλλο κόλλημα κι αυτό με το φλουρί της βασιλόπιττας και την τύχη που σου φέρνει- εντάξει, δεν τρελάθηκε η τύχη μαζί μου. Μην νομίζετε ότι θα διέφερα εγώ από τους υπόλοιπους… δεν έχω κι εγώ δικαίωμα να μιζεριάσω; Ο φίλος μου, όμως, με έβαλε να σκεφτώ και τελικά συνειδητοποίησα πως το 2014 ήταν για μένα γεμάτο εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες – δεν έχει σημασία. Και υπήρξα τυχερή γιατί το σακούλι των εμπειριών μου γέμισε αλήθειες, συγκινήσεις, διεκδικήσεις και κάποια πράγματα που κατάφερα. Με σύμμαχο την ίδια τη χαρά, με εφόδια το καθημερινή μου γράψιμο και την μεταξύ μας επικοινωνία, δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Και αν αγαπημένε μου αναγνώστη νομίζεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, προφανώς και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, έστω και αν δόξα τω Θεό έχω την υγεία μου και εγώ και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, μια δουλειά, ένα σπίτι, μα δεν σταματώ να παλεύω και εγώ καθημερινά όπως και εσύ. Ας προσπαθήσουμε μέσα από ό,τι συμβαίνει στον καθένα μας, να κρατήσουμε το θετικό μήνυμα που υπάρχει, όποιο κι αν είναι αυτό.
Μια περιπέτεια υγείας ίσως θέλει να μας επαναφέρει στην τροχιά μας, να μας κάνει να ξαναγαπήσουμε τον εαυτό μας και να τον απαλλάξουμε από περιττά φορτία. Ένας χωρισμός είναι μια απελευθέρωση και η ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Μια απόλυση μπορεί να φέρει λίγο παρακάτω μια νέα, καλύτερη θέση εργασίας. Ό,τι γίνεται μας βοηθάει να πάμε παρακάτω αν ενστερνιστούμε το μήνυμα που μας μεταφέρει. Ας πασπαλίσουμε τη ζωή μας με αισιοδοξία, ας χαμογελάμε λίγο παραπάνω κι ας υποδεχτούμε την καινούργια χρονιά όχι με απατηλές προσδοκίες, μα με αγάπη, γέλιο και όρεξη να αντιμετωπίσουμε ό,τι έρθει!
