Ακούω μια κυρία στο διπλανό τραπέζι να παραπονιέται στη φίλη της για την απόφαση των υπευθύνων του ΕΟΠΥΥ να καταργήσουν εξετάσεις που σώζουν ζωές. «Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο, το ίδιο και η αδελφή μου και έρχονται τώρα και μου λένε ότι θα βάλουν φρένο στις εξετάσεις;
Εγώ δώρο την ζωή μου δεν τους την κάνω» έλεγε, φανερά εκνευρισμένη και πως μπορείς να μην κατανοήσεις μια τέτοια περίπτωση, που προφανώς και δεν είναι η μοναδική. Ο κόσμος, για άλλη μια φορά από τον καναπέ, ξεσηκώθηκε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο, λένε και ξαναλένε όλοι.
Οι πάντες έχουν αντιδράσει με τον σημαντικό περιορισμό στις διαγνωστικές εξετάσεις που έχουν τεθεί σε ισχύ, ειδικά όσον αφορά το τεστ ΠΑΠ, τις μαστογραφίες και τις εξετάσεις προστάτη, εξετάσεις που προφανώς και αποτελούν «ασπίδα» ζωής για μορφές καρκίνου που «θερίζουν» χιλιάδες συνανθρώπους μας. Πλέον, ο ασφαλισμένος θα πρέπει να ρωτά το διαγνωστικό κέντρο αν μπορεί να τον δεχθεί ή αν έχει συμπληρώσει το πλαφόν του μήνα, αν μπορεί καλώς, αν όχι…Σήμερα διαβάζω ότι ο ΕΟΠΥΥ διευκρινίζει ότι το τεστ ΠΑΠ, θα γίνεται κάθε χρόνο και εμείς τώρα θα πρέπει να αισθανθούμε ευτυχισμένοι και ευγνώμονες; Καλά χάθηκε να μας κάνουν δώρο και μια εξέταση σε έναν ψυχίατρο; Σίγουρα θα μας χρειαστεί.
Αναρωτιέμαι, αγαπημένε μου. Υπάρχει καθόλου σοβαρότητα σε αυτή τη χώρα ή τα έχουμε χάσει τελείως τα μυαλά και την λογική μας; Είναι δυνατόν να παρακαλάμε δηλαδή να έχουμε συγγενείς που εμφάνισαν καρκίνο, πατέρα ή αδελφό που προσβλήθηκε από την επάρατο για να δικαιολογείται να κάνει εξέταση ένας 50άρης; Σε ποιον να τον πεις και ποιος να σε πιστέψει; Προφανώς και θα πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί στις εξετάσεις. Υπήρξε μια γενικότερη υπερβολή τα προηγούμενα χρόνια, γίνονταν εξετάσεις με το παραμικρό. Και σε αυτό, έχω την εντύπωση, πως όλοι είμαστε σύμφωνοι.
Η υγεία μας όμως, το πιο πολύτιμο αγαθό που μπορεί να έχει ο καθένας από εμάς, και η προστασία της είναι αυτή που έχει πρωταρχικό ρόλο. Δεχθήκαμε να πληρώνουμε για να μπούμε στα νοσοκομεία. Δεχθήκαμε να κάνεις ένα μήνα, μπορεί και δυο να κλείσεις ένα ραντεβού στο ΙΚΑ για να εξεταστείς. Δεχθήκαμε να φέρουμε από το σπίτι μας γάζα και οινόπνευμα στο Νοσοκομείο γιατί δεν διέθετε τα απαραίτητα υλικά για να μας χορηγήσει. Αποδεχθήκαμε ένα σύστημα υγείας που μόνο προς όφελος μας δεν είναι. Αλλά το να γυρίζουν μέσα στα μούτρα και να μας λένε ότι δεν μας ενδιαφέρει ο προληπτικός σας έλεγχος και η πρόληψη, αλλά εμείς βάζουμε ακόμη και τη ζωή σας την ίδια ως κατώτερη απέναντι στην πραγματικότητα που θέλει να γεμίσουμε με χρήματα το εθνικό μας πορτοφόλι, ε, πώς να το κάνουμε; Με ξεπερνά…
