Ακόμη μια Τετάρτη ανήκει στον παρελθόν. Πόσες και πόσες δεν πέρασαν, θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη. Και εσύ τι έκανες; Έβαλες μπρος να κάνεις εκείνο που σκέφτηκες; Ή μήπως το άφησες να το κάνεις και αυτό από βδομάδα; Αυτό το «από Δευτέρα» πάντως, μας έχεις στοιχειώσει. Όλα τότε προγραμματίζουμε να τα κάνουμε. Τώρα, ποια Δευτέρα είναι αυτή, παραμένει αδιευκρίνιστο, αφού περνάνε και φεύγουν Δευτέρες και σχεδόν όλα παραμείνουν τα ίδια. Όπως και εμείς.
Αδρανείς. Μη κρυβόμαστε. Μάθαμε να ζούμε μέσα στην αναβλητικότητα. Και; Καταφέραμε τίποτα; Ή μήπως νομίζουμε πως αν κλείσουμε τα αυτιά μας θα πάψουν ταυτόχρονα και οι φωνές μέσα μας που ουρλιάζουν για όσα δεν κάνουμε; Πολλές φορές η καθημερινότητα μας φέρνει σε τέτοιο σημείο που εν γνώσει μας αγνοούμε καταστάσεις.
Μέχρι πότε όμως; Γιατί αφήνουμε το χρόνο να κυλά αναξιοποίητος; Γιατί δεν τολμάμε; Τόσο πολύ έχουμε βολευτεί και πιστεύουμε ότι αν πάμε ένα βήμα παραπέρα θα χάσουμε τη βολή μας; Πόσο δύσκολο μας είναι να ξυπνήσουμε μια μέρα και να πούμε ότι σήμερα θα κάνω τη μέρα μου πιο όμορφη. Τι μας κρατάει πίσω; Γιατί τόσες αναβολές; Γιατί διστάζουμε, αγαπημένε μου; Για την ζωή μας μιλάμε, για να την κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερη. Πόσο μίζεροι έχουμε καταντήσει, αναρωτήθηκες ποτέ σου; Πόσο κολλημένοι επίσης. Και αν δεν αλλάξουμε εμείς, από ποιον ακριβώς περιμένουμε να φέρει την αλλαγή; Ας το πάρουμε απόφαση. Ας κάνουμε αυτό που χρόνια τώρα μπορεί να αναβάλλουμε. Ξέρω κι εγώ τι μπορεί να είναι αυτό; Να κόψουμε τα γλυκά; Το κάπνισμα; Να κάνουμε ένα καινούργιο επαγγελματικό ξεκίνημα;
Να ξεκινήσουμε γυμναστήριο; Ότι τέλος πάντων θεωρεί σημαντικό ο καθένας. Ας μην ξανά αναβάλλουμε να γίνουμε καλύτεροι. Ξεκινώντας από τα μικρά, αδιαφορώντας για το αν τελικά θα πετύχουμε το στόχο ή όχι. Ας μην περιμένουμε την επόμενη Δευτέρα για να ξεκινήσουμε να δραστηριοποιούμαστε. Τώρα, αυτή τη στιγμή ας αρχίσουμε. Ας μην περιμένουμε ούτε λεπτό. Ας φέρουμε την αλλαγή που τόσο επιθυμούμε στις ζωές μας. Μη το σκέφτεσαι αγαπημένε μου. Άσε στην άκρη τα ημερολόγια και ξεκίνα να ζεις, φτιάχνοντας τη ζωή που ονειρεύεσαι. Εσύ. Κανένας άλλος. Δεν πάει άλλο, δεν το βλέπεις και εσύ; Γι αυτό, σηκώνουμε μανίκια, παίρνουμε βαθιά ανάσα και ξεκινάμε. Και ας το έχουμε και αυτό κατά νου. Αυτή τη στιγμή είναι η ιδανική για να ξεκινήσουμε. Πως το βλέπεις; Δεν νομίζεις ότι αυτή μπορεί να γίνει η πρώτη μέρα της υπόλοιπης, υπέροχης ζωής σου; Ε, και τι έγινε που δεν είναι Δευτέρα;
