Πιστεύεις στη χημεία μεταξύ των ανθρώπων; Εγώ πολύ. Αυτό πιστεύω ότι με βοήθησε έτσι ώστε να μου γίνει πιο κατανοητή η κουβέντα που μπορεί να πιάσω με κάποιον άγνωστο και οι ατελείωτες συζητήσεις με κάποιον ηλικιωμένο, όσοι ώρα περιμένουμε στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Ο παππούς με έκανε να θέλω να είμαι λίγο πιο κοινωνική, ο άγνωστος επίσης μου έδειξε πως είναι να σέβεσαι και είσαι αλληλέγγυος στο συνάνθρωπο σου.
Γιατί εκεί έξω, μη σου κάνει καμία εντύπωση, αγαπημένε μου αναγνώστη, υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να έχουν μια θετική πλευρά απέναντι στη ζωή, που αμέσως τους κάνει συμπαθείς προς εσένα, τους καταλαβαίνεις πιο καλά. Δεν ξέρω αν τους συμπαθείς γιατί μπορεί να σου θυμίζουν εσένα, μπορεί να ισχύει κι αυτό. Από την άλλη, υπάρχουν και οι άνθρωποι με αρνητική αύρα, που και εκείνους τους καταλαβαίνεις από μίλια μακριά, αλλά και που σε κάνουν να νιώθεις τόσο τυχερός που εσύ κατάφερες μεγαλώνοντας να βελτιώσεις τα άσχημα του χαρακτήρα σου, ενώ εκείνοι όχι.
Είναι όλοι άνθρωποι όμως. Άνθρωποι με τους οποίους κάποτε μπορεί να συναναστράφηκες, να έζησες μαζί τους, που μπορεί να δημιούργησαν στην τελική αυτό που είσαι σήμερα εσύ ο ίδιος. Και μπορεί εσύ να προχώρησες στη ζωή σου, να άφησες το παρελθόν πίσω σου, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα θυμηθείς τα γέλια που έκανες με τον Κώστα, έναν τσακωμό που είχες με την Μαρία, ή ένα τραγούδι θα σου θυμίσει εκείνον τον συμμαθητή σου από το Γυμνάσιο, που πολύ του άρεσε. Ας μην γελιόμαστε. Μπορεί η καθημερινότητα μας να είναι σκληρή και αδυσώπητη χρονικά, αλλά πάντα βρίσκει τον τρόπο να μας θυμίζει πράγματα από το παρελθόν. Μια ταβέρνα, ένα μπαράκι, ένα κρασί, ένας στίχος, μια μπλούζα, ένα χρώμα, ένας ήχος είναι μόνο μερικά από τα ερεθίσματα που μπορούν να σε κάνουν στο λεπτό να γυρίσεις για λίγο στο παρελθόν, αναβιώνοντας στιγμές. Ο τρόπος που μπορεί να μας συμπεριφέρθηκε κάποιος μπορεί να αποβεί μοιραίος τόσο για την μετέπειτα σχέση μας, όσο για την προσωπική μας εξέλιξη.
Κακά τα ψέματα, όλοι κάτι έχουν αφήσει πάνω σου, είτε στον τρόπο που φέρεσαι, είτε στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Θυμάσαι ότι σε πολλά θέματα μπορεί εκείνος να ήταν αναίσθητος, και το κληρονόμησες κι εσύ, πράγμα που εν τέλει σου φάνηκε πολύ χρήσιμο. Θυμάσαι πόσο ενδιαφερόταν για τους ανήμπορους ανθρώπους και στο μετέδωσε κι εσένα. Θυμάσαι πόσο υπομονετικός ήταν και τώρα έγινες κι εσύ. Σημασία δεν έχει αν κάποιος σου άφησε κάτι αρνητικό ή θετικό να θυμάσαι. Σημασία έχει ότι εξακολουθείς να θυμάσαι, έχοντας κατανοήσει πλέον ότι κάποιους ανθρώπους είναι γραφτό να τους γνωρίσεις, υπάρχει λόγος. Κάθε άνθρωπος κάτι μας αφήνει. Το αποτύπωμα του, ένα συναίσθημα, μια φράση, ένα χαμόγελο, κάποιο συναίσθημα. Κάποιος, κάπου, κάποτε, για κάποιο λόγο μας καθόρισε, κάποιος στο μέλλον θα μας καθορίσει…Δεδομένο.
