Πάσχα των Ελλήνων ήταν αγαπημένε μου αναγνώστη και πέρασε. Με τις ακρότητες να ταιριάζουν γάντι στη ρωμιοσύνη. Από τη νηστεία στο ντερλίκωμα και από τη Σταύρωση στην Ανάσταση. Ακραίο σαν Ελληνικό! Και η Κυριακή του Πάσχα μοιάζει, η ενδεικτικότερη «φωτογραφία» της ελληνικής κοινωνίας, καθώς ένας δουλεύει και δέκα τον κοιτάζουν και περιμένουν μάλιστα να φάνε πλουσιοπάροχα! Το Πάσχα το Ελληνικό σηματοδοτείτε γαστρονομικώς από την επιλογή του κατάλληλου εριφίου. Δύσκολη δουλειά!
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το αρνάκι κάθε χρονιά πέταγε στα ύψη! Ούτε αητός να ήτανε…Άσε δε από «ιδιοτροπίες». Αξίζει κανείς να στηθεί σε κρεοπωλείο, μόνο και μόνο για ν΄ ακούει τις ατάκες των «ειδικών». «Να μου κρατήσεις αρσενικό αρνί, πρόσεξε!», «εγώ θέλω θηλυκό γιατί το αρσενικό μυρίζει», «το αρνί πρέπει να’ χει πιει θαλασσινό νερό για να’ ναι νόστιμο», «Το αρνί πρέπει να’ ναι παχύ αλλά να μην έχει λίπος», «Το καλλίτερο αρνί είναι το αλλήθωρο γιατί πηγαίνει δεξιά αριστερά και δεν κρατάει πάχος». Μετά μπαίνουμε στη διαδικασία του σουβλίσματος. Ο λάκκος δε χρειάζεται να ξεπερνάει τους δέκα πόντους. Και πάμε στο ψήσιμο…
Εκεί αρχίζουν τα γλέντια. Αν δεν καταφύγετε στην ευκολία της ηλεκτρικής βοήθειας ή για πιο γκλαμουριά στο υπηρετικό προσωπικό, είμαι βεβαία ότι υπολογίζετε στη βοήθεια των «μικρών παιδιών»…Λάθος μεγάλο! Γιατί, ενώ στην αρχή λυσσάνε να γυρίσουν τη σούβλα, βαριούνται εύκολα και αρχίζουν τις σαχλαμάρες. Όπερ σημαίνει ότι γυρίζουν ή με ταχύτητα Σουμάχερ σε πίστα ή τόσο αργά που καίγεται ανομοιόμορφα ή το χειρότερο όλων…
Γυρίζουν τη σούβλα ενώ χαζεύουν αλλού γι αλλού και ξαφνικά γκρεμίζεται το αρνί και όλοι ουρλιάζουν «Τo αρνί!» και ο μεν πατέρας τους ορμάει στη φωτιά σαν τον αναστενάρη, η δε μάνα το σαπίζει στο ξύλο. Ακολούθως και καθώς πλησιάζει η ώρα της «εξαγωγής» ξεσπάει ο καβγάς της πέτσας δεδομένου ότι κυρίως όλοι τρώμε πέτσα και όχι αρνί. Και ο έρημος τελετάρχης-ψήστης προσπαθεί απεγνωσμένα να ελέγξει τη κατάσταση «Σιγά ρε παιδιά! Το διαλύσατε το αρνί τον μπελά μου μέσα».
Ο επόμενος καβγάς αφορά το πότε είναι έτοιμο το αρνί. Συνηθισμένες φράσεις… «Να δεις ν΄ανοίξουν τα μπούτια του» ή «Ν΄ανοίξουν οι πλάτες» και «Βγάλτο σου λέω θα το στεγνώσεις»…Αν ακούσει κανείς τους διάλογους που ακολουθούν χωρίς εικόνα θα του «κοπούν τα πόδια». Θρίλερ κανονικό. «Δώσε μου αγάπη μου το νεφράκι», «Χτύπα εδώ να βγάλουμε το μυαλό», «Κάτσε να ρουφήξω το μάτι που είναι ο καλύτερος μεζές», «Κόψε λίγο γλώσσα που μ΄αρέσει»… Και αν αναρωτιέστε πώς τελειώνει ένα ελληνικό Πάσχα; Με σόδα ή αναψυκτικά light. Και μόνο light. Και τον διάλογο «Κοίτα μη πέσεις για ύπνο! Τόσο που έφαγες, κακομοίρη μου δε θα ξυπνήσεις!», «Δέκα λεπτάκια μωρέ μόνο, γιατί με ζαβλάκωσε η φωτιά. Βλέπεις κανένα γαϊδούρι δε βοήθησε. Του χρόνου τέρμα τα καλέσματα. Γαϊδούρια παιδί μου, γαϊδούρια! Εκείνη δε η μάνα σου δεν άφησε πέτσα για πέτσα!». Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά…
