Μιλώντας με μια φίλη τις προάλλες, δεν την άκουσα και πολύ καλά. Είναι στη φάση, που πάμε, από πού ξεκινήσαμε, τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ κάτω. Πολλοί, αν όχι όλοι, έχουμε περάσει κάτι ανάλογο, αγαπημένε μου αναγνώστη, έτσι δεν είναι; Και συνήθως μας συμβαίνει όταν θεωρούμε ότι κάτι έχουμε κάνει λάθος. Ε, λογικό δεν είναι να κάνουμε και λάθη; Αν είναι δυνατόν τα πάντα να βαίνουν καλώς. Λογικό είναι κάποια στιγμή να κουράζεσαι. Να παραιτείσαι. Να ρίχνεις μια μούντζα στον εαυτό σου και να λες πόσο βλάκας ήσουν που έπραξες λάθος.
Ε, έλεος όμως με το αυτομαστίγωμα. Εντάξει, άνθρωπος είσαι, δεν είσαι ρομπότ. Και όταν νιώσεις πως πέφτεις τόσο που δεν έχει παρακάτω, τότε είναι που χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να του πεις τα εσώψυχα σου, να χωθείς στην αγκαλιά του και να νιώσεις μια ζεστασιά. Να σου πει έναν καλό λόγο και να πιστέψεις ότι όλα στο μέλλον θα πάνε καλά. Να βρεις και πάλι λίγη δύναμη και αισιοδοξία, να καταφέρεις να πάρεις τα πάνω σου και να προχωρήσεις. Και ας ήσουν πριν λίγο ο αδύναμος. Δεν είναι κακό να μην είσαι πάντα εσύ ο ισχυρός. Ούτε να δείχνεις στον άλλον την αδυναμία σου. Ανθρώπινο είναι. Το θέμα είναι να μην παραδίδεις τα όπλα. Να εξακολουθείς να πιστεύεις, ακόμη και στο πιο άπιαστο όνειρο. Να μην αφήνεις τους τρίτους να σε «χαλάνε». Να δίνεις το χέρι σου στον συνάνθρωπο, να βοηθάς, να προσφέρεις απλόχερα.
Κάντο για σένα, για την δική σου πρώτα απ’ όλα ψυχή. Εκεί θαρρώ πως βρίσκεται η απάντηση για το τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ κάτω, αγαπημένε μου. Ήρθαμε για να προσφέρουμε ότι όμορφο έχουμε μέσα μας. Στον άνθρωπο που μας χρειάζεται. Που είναι ίσως σε λίγο δυσκολότερη θέση από τη δική μας. Και ας μη μας το ζητάει. Θα βρούμε εμείς τον τρόπο να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Μέσα σε όλα σαφώς θα κάνουμε και κάποια λάθη. Όπως όλοι. Θα κάνουμε τις επιλογές μας. Σωστές ή λαθεμένες. Το βράδυ όμως, όταν θα έρθει η ώρα να πέσουμε στο κρεβάτι, θα ξέρουμε πως δεν ήμασταν θεατές στο έργο που λέγεται ζωή. Πως πήραμε μέρος και πασχίσαμε για κάτι. Και όταν το κεφάλι μας ακουμπήσει στο μαξιλάρι, θα νιώθουμε τόσο ήρεμοι και με τόσο καθαρή την συνείδηση μας, που τίποτα δεν θα μπορεί να ταράξει τον ύπνο μας. Και ας γνωρίζουμε, ότι μόλις ξυπνήσουμε θα βρεθούμε πάλι σ’ ένα κόσμο όπου η κακία και η ψευτιά κυριαρχούν. Εμείς τη δουλειά μας…
