Το ξέρεις και το ξέρω, αγαπημένε μου. Πεθαίνεις μόνος. Όπως και γεννιέσαι μόνος, άσχετα αν σε περιμένει μια μεγάλη αγκαλιά. Αυτά τα θεωρούμε κάτι σαν νόμο. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Πως σε αυτή τη ζωή θα αγαπήσουμε. Θα κάνουμε όνειρα. Θα ερωτευτούμε τρελά. Θα ταξιδέψουμε ανά τον κόσμο. Σε τόπους που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν φανταζόμασταν ότι θα είναι τόσο όμορφοι. Σε μέρη που θα πάρεις αεροπλάνο, τρένα και πλοία για να πας.
Που δεν θα σε νοιάζει αν βρέχει ή χιονίζει. Που δεν θα φοβηθείς κανένα κενό αέρος. Που θα φτάσεις σε τεράστιες εκτάσεις και θα αναρωτιέσαι πως μπορείς να έχεις αφήσει τον εαυτό σου να επιβιώνει μέσα σε λίγα τετραγωνικά και με ελάχιστο αέρα. Θα φτάσεις σε τόπους που οι άνθρωποι θα σε κοιτάζουν βαθιά στα μάτια και γέροντες με σοφία θα σου διηγούνται ιστορίες που θα σου φανούν χρήσιμες. Θα κάνεις όνειρα που το πρωί θα τελειώνουν, θα ζήσεις παραμυθένιους έρωτες, από εκείνους με τους πρίγκιπες και τα άσπρα άλογα, που δεν θα έχουν όμως ευτυχισμένο τέλος .
Θα δεις στην πορεία της ζωής σου να γκρεμίζονται οι πύργοι που είχες φτιάξει στην άμμο. Κάποιοι να σε βομβαρδίζουν. Άλλοι να προσπαθούν να σε κατατάξουν σε γρανάζι της δικής τους μηχανής. Μπορεί να πέσεις. Μα πάλι θα σταθείς στα πόδια σου. Θα πετάξεις από πάνω σου όλη εκείνη τη λάσπη που σου πέταξαν και απελευθερωμένος από βαρίδια, θα ανοίξεις τα φτερά σου και θα πετάξεις εκεί για όπου είσαι πραγματικά ταγμένος. Και τότε θα ξεκινήσει το όνειρο. Οι αληθινοί έρωτες. Είμαι σίγουρη, αγαπημένε μου, ότι τότε θα νιώθεις σαν άλλος αετός, τόσο σίγουρος και αποφασισμένος για αυτό που είσαι που θα μπορείς να πετάς ψηλά, χωρίς να σε φτάνουν όλοι όσοι θελήσουν να σου κάνουν πάλι κακό.
Γιατί τότε, θα ξέρεις καλά και ποιος είσαι και τα θεμέλια που θα έχεις χτίσει θα είναι τόσο στέρεα που κανείς δεν θα μπορέσει να σε βλάψει. Γιατί έτσι φαντάζομαι πως είναι η ζωή. Θα έχει και τις αστραπές της, θα έρθουν βροχές και χαλάζι, αλλά τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Μετά έρχονται τα καλύτερα. Τα πιο ωραία. Εκείνα που τελικά θα αξίζουν. Και εσύ, θα έχεις μια βαλίτσα γεμάτη από εμπειρίες, που όταν έρθει η ώρα για εκείνο, το τελευταίο ταξίδι, το πιο μακρινό σου ταξίδι, δεν θα φοβηθείς στιγμή, γιατί μέσα σου θα ξέρεις ότι στη Γη έκανες ότι καλύτερο μπορούσες. Δεν άφησες στιγμή να πάει χαμένη…
