Κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο. Κάπως έτσι δεν μεγαλώσαμε όλοι; Ακολουθώντας τα «πρέπει» των γονιών μας ή της εποχής. Οι γυναίκες θα πρέπει να βγάζουν τα φρύδια τους. Να βάφονται. Να μην κάθονται με τα πόδια ανοιχτά. Να έχουν ίσια την πλάτη τους. Να φοράνε σφιχτά σουτιέν. Να δοκιμάζουν τακούνια. Να είναι αδύνατες. Να νιώθουν ευτυχισμένες που τρώνε μαρούλια. Να πίνουν νερά. Να έχουν μόνιμα βαμμένα νύχια. Να μην πίνουν πολύ. Να μην κάνουν καμπούρα. Να βάφουν κάθε μήνα τα μαλλιά τους. Να είναι ευγενικές. Να μην χυδαιολογούν. Να μην βρίζουν. Να μην καπνίζουν. Να έχουν τρόπους. Να μην γνωρίσουν πολλούς άντρες. Να βρουν έναν ευκατάστατο να παντρευτούν. Να κάνουν τουλάχιστον δυο παιδιά. Να μην μπουν στην διαδικασία να θηλάσουν, μη χαλάσει το στήθος τους. Να προσέχουν το σώμα σου μην πάρουν γραμμάριο. Να κάνουν επεμβατικές θεραπείες αν τυχόν και εμφανιστεί καμιά ρυτίδα. Να μη μιλούν αν ο άντρας σηκώσει καμιά φορά το χέρι του και τη χτυπήσει. Και όλα αυτά γιατί;
Για μια υποτιθέμενη ευτυχία; Τα ίδια ισχύουν και για τους άντρες. Οι άντρες δεν κλαίνε. Μη τον αφήνεις να παίζει με κορίτσια θα γίνει γκέι. Οι άντρες δεν κλαίνε. Αν σε πειράξει κανείς, όρμησε του. Τι αγκαλιάζεστε μωρέ; Δώσε μου το χέρι και είμαστε εντάξει. Δεν έχεις ανάγκη εσύ, άντρας είσαι, θα τα καταφέρεις. Η μάνα είναι εδώ, μη δίνεις σημασία. Σκίσε τη γάτα. Δείξε ποιος είναι ο άντρας. Και σκέφτομαι, αγαπημένε μου αναγνώστη, ότι ούτε οι γυναίκες, αλλά ούτε και οι άντρες μεγαλώνουν μαθαίνοντας τι πραγματικά είναι να ζεις ελεύθερος. Και αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο εξακολουθούμε, ακόμη και στη σημερινή κοινωνία να εξακολουθούμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ακολουθώντας στερεότυπα που έχουν αποδείξει στο πέρασμα του χρόνου ότι μόνο ευτυχισμένους δεν μας κάνουν;
Δεν έχει κανένα νόημα, κατά την ταπεινή μου άποψη, να βολευόμαστε πίσω από ταμπέλες. Δεν έχει καμία σημασία κάποιος να έχει το πάνω χέρι. Δεν έχει καμία ουσία να λειτουργούμε βάση οδηγιών. Αφού βλέπουμε ότι καταπιεζόμαστε, ποιος ο λόγος; Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα, αγαπημένε μου αναγνώστη, να αλλάξουμε αυτή την παλιομοδίτικη νοοτροπία με την οποία μεγάλωσαν γενιές παιδιών. Πιστεύω ότι η μόνη συμβουλή που μπορεί να δίνει ένας γονιός στο παιδί του, δεν πρέπει να είναι άλλη από το να σέβεται στο μέγιστο βαθμό των συνάνθρωπο του. Αυτό προϋποθέτει βέβαια να σεβαστούμε εμείς εκείνα εξ αρχής και να τα αφήσουμε να διαλέξουν εκείνα τι θέλουν για τους εαυτούς τους. Αν θέλουμε να μιλάμε για ισότητα και αλήθεια, επί της ουσίας.
