Ένας καφές στην παραλία, σε ώρα αιχμής, είναι αρκετός για να σε προβληματίσει. Τουλάχιστον εμένα με προβλημάτισε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Πας λοιπόν και μετά από αναζήτηση αρκετής ώρας, βρίσκεις να κάτσεις σε ένα τραπέζι. Ο κόσμος πολύς κι εσύ ανυπόμονος να πιεις κάτι γιατί έχει στεγνώσει το στόμα σου. Έλα όμως που ο έρμος ο σερβιτόρος ,που έχει σχεδόν ένα ολόκληρο τετράγωνο από τραπέζια να εξυπηρετήσει δεν σε βλέπει. Με το δίκιο του δηλαδή. Σάμπως μόνο εσύ κάθισες εκείνη την ώρα ή μόνο εσύ θέλεις να εξυπηρετηθείς;
Τόσοι και τόσοι, άλλος που δεν του πέτυχαν τον καφέ όπως τον ήθελε, άλλος που θέλει να πληρώσει, άλλος που ζητάει πληροφορίες για το wifi. Μέχρι που σε βλέπει τελικά και μόλις σε κοιτάει έχει το ύφος που λες κι εκείνη την ώρα σου έχει κάνει τη χάρη που σε εξυπηρετεί. Η αυτόματη αντίδραση είναι να θυμώσεις, αλλά και τι να πεις. Για έναν καφέ βγήκες, σιγά μην κάτσεις να ασχοληθείς παραπάνω με τον σερβιτόρο έχοντας αντιληφθεί, με τόσο κόσμο γύρω σου, πως ο άνθρωπος δεν περνάει και την καλύτερη, εργασιακή του ημέρα. Περνάει κι αυτός τη φάση του. Ο καφές σου έχει έρθει, τον έχεις πιει, έχει περάσει η ώρα και τα τραπέζια αρχίζουν να αδειάζουν.
Βλέπεις τον σερβιτόρο, ανακουφισμένος πλέον, να χαμογελάει που μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στη δουλειά του. Τον φωνάζουμε για λογαριασμό και είναι σαν να έρχεται ένας άλλος άνθρωπος, που καμία σχέση το πρόσωπο του δεν έχει με εκείνον που είχαμε αντικρίσει λίγη ώρα πριν. Μας χαμογέλασε, ήταν εμφανώς πιο χαλαρός. Και τότε είναι που άρχισαν οι τύψεις. Για την αρχική σου σκέψη και τον εκνευρισμό σου προς εκείνον όταν αρχικά θεώρησες ότι είχε «ύφος» απέναντι σου. Δύσκολα περνούσε ο άνθρωπος, τόσο απλά. Όσο δύσκολα περνάμε όλοι κάποιες στιγμές στις δουλειές μας. Γιατί πώς να μην περάσεις δύσκολα όταν έχεις να κάνεις με πελάτες που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι υποδεέστερος τους; Ξεχνάμε ότι και οι σερβιτόροι, όπως κι άλλα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση του κόσμου, είναι εργαζόμενοι.
Με τη διαφορά ότι πολλές φορές δεν τυγχάνουν του σεβασμού που τους πρέπει, αντ’ αυτού θεωρούνται ότι βρίσκονται στην όποια θέση για να μας υπηρετούν και όχι για να μας εξυπηρετούν. Σκέψου εσένα να έρθει κάποιος στην δουλειά σου και να σου φερθεί με αγένεια. Δεν θα θυμώσεις; Ο καθένας πρέπει να μπαίνει στη θέση του άλλου. Να δείχνουμε τον καλύτερο μας εαυτό ακόμη κι όταν ζητάμε να παραγγείλουμε έναν καφέ. Στον άνθρωπο που θα μας βάλει βενζίνη. Στην κοπέλα που θα μας δώσει ψωμί στο φούρνο. Το οφείλουμε, αν θέλουμε να αποκαλούμαστε πολιτισμένοι.
