Με αφορμή άρθρο μου, αγαπημένε μου αναγνώστη, δέχθηκα ένα προσωπικό e-mail από έναν αναγνώστη. Μου έλεγε, πως για να μπει κανείς στη διαδικασία του επαναπροσδιορισμού του εαυτού του, θα πρέπει να διώξει από πάνω του πρώτα όλα εκείνα που του φόρτωσαν από μικρό οι γονείς του. Δεν είχε άδικο σε αυτό που μου έγραφε. Συμφωνώ ότι μεγαλώνουμε, όχι όλοι, με το να προσπαθούμε κάθε μέρα να υλοποιούμε ανάγκες και προσδοκίες των δικών μας ανθρώπων. Μεγαλώσαμε, θεωρώντας δεδομένο ότι θα πρέπει να ανήκουμε σε ομάδες.
Πως θα πρέπει να είμαστε άριστοι, σωστοί, με κατανόηση, να μη ζητάμε και πολλά, αλλά να δίνουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, να γίνουμε σκληραγωγημένοι. Και κάπως έτσι φτάνεις σε μια ηλικία, εκεί γύρω στα 35 και αναρωτιέσαι. Καλά, κανείς δεν θα μπει στον κόπο να με ρωτήσει, αν όλα αυτά που μου ζητά η κοινωνία για να με κάνει αποδεκτό στους κόλπους της, εγώ τα αντέχω; Γιατί μη μου πεις ότι αντέχεις να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μη μου πεις ότι αντέχεις κάθε μέρα να ακούς τον ίδιο εκνευριστικό ήχο του κινητού που σε καλεί να ξυπνήσεις.
Μη μου πεις ότι αντέχεις να προσθέτεις καθημερινά και από μια υποχρέωση, συνήθως οικονομική, στη λίστα σου. Μη μου πεις ότι αντέχεις να μένεις άυπνος και να σκέφτεσαι όλα αυτά που έχεις να κάνεις μέσα στο μήνα. Μη μου πεις ότι αντέχεις να σε κρίνουν για το παραμικρό. Από το χρώμα που επέλεξες να βάψεις τα μαλλιά σου, μέχρι αν πήρες ή γιατί δεν έχασες κιλά. Δεν αντέχονται όλα αυτά και δεν είναι τα μοναδικά. Γιατί είναι εκνευριστικό να προσπαθείς να ακολουθείς ένα συγκεκριμένο βηματισμό, που κάποτε σου έμαθαν ότι αυτός πρέπει να είναι, όταν η ζωή αλλάζει γύρω μας με τόσο γρήγορους ρυθμούς. Η ζωή δεν έχει καμία σχέση με όσα είχαμε μάθει όταν ήμασταν μικροί. Και μπορεί να είναι επώδυνο, αλλά νομίζω ότι ο χαρακτήρας του καθένα μας πρέπει να διαμορφωθεί με τα υπάρχοντα δεδομένα.
Πάνε εκείνα που σε ήθελαν να έχεις δυο αυτοκίνητα, πέντε σπίτια και ένα εξοχικό. Πάνε οι εποχές που έπρεπε να είσαι με σκυφτό το κεφάλι μπροστά στον οποιοδήποτε. Πάνε οι εποχές που αρκούσε να είσαι άριστος μαθητής για να έχεις μια καλή ζωή. Δεν ξέρω τι αντέχει ο καθένας και τι όχι στη ζωή του τελικά, ειδικά σε μια εποχή που μόνο ζητάει και δίνει ελάχιστα. Εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι καλό θα είναι να ρωτήσουμε τον εαυτό μας μέχρι που αντέχει. Και μη φοβηθείς καθόλου γι αυτό. Αντέχεις;
