Όλοι γεννιόμαστε με την ιδιότητα που λέγεται «άνθρωπος». Το πώς θα εξελίξουμε βέβαια το είδος μας είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και μόνο. Από τις επιλογές μας. Άνθρωπος σημαίνει ήρθες σε αυτό τον κόσμο για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Να πληγώσεις και να πληγωθείς. Να δώσεις, αλλά και να πάρεις. Τα πάντα είναι ένας μεγάλος κύκλος, που άλλοτε κλείνει προς τα εσένα, άλλοτε σε αφήνει απ’ έξω. Θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, τι νόημα θα είχε αν δεν υπήρχαν κι αυτές οι εκπλήξεις της ζωής. Κανένα, νομίζω.
Δεν το έχω φιλοσοφήσει και πολύ για να σου πω την αλήθεια, αλλά νομίζω ότι σε αυτή τη ζωή ήρθαμε για να κάνουμε λάθη, να πιστέψουμε σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν, για να προδοθούμε, για να απογοητεύσουμε και εμείς με τη σειρά μας άλλους, για να ποντάρουμε εκεί που τελικά δεν έπρεπε. Σαφώς όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς τη θέληση μας. Μια λάθος επιλογή, μια παρερμηνεία, μια στραβή κατάσταση και όλα μπορούν να ανατραπούν και να στεναχωρήσουν. Εκείνο όμως που με σιγουριά περνάει από το δικό μας χέρι είναι να είμαστε ειλικρινείς. Πρώτα απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς και μετά απέναντι και στους γύρω μας. Εκείνο που μένει τελικά στο τέλος ξέρεις τι είναι;
Να αποδείξεις ότι δεν είσαι κενός μέσα σου. Πως διαθέτεις αξίες, πως ο λόγος σου μετράει και δεν πετάς κουβέντα απλά για να μιλάς, πως παρά τα λάθη και τις παραλείψεις σου αναγνωρίζεις τα σφάλματα σου και δεν κοιτάς πως θα τα κρύψεις κάτω από τα χαλάκι, αντιθέτως προσπαθείς να βελτιώσεις τα του χαρακτήρα σου. Παλιά, όταν ήθελαν να χαρακτηρίσουν έναν άνθρωπος που τον θεωρούσαν καλό, έλεγαν πως αυτός ο άνθρωπος έχει «μπέσα». Μεγάλη κουβέντα. Οι μεγαλύτεροι, έχοντας βιώσει περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, θα έχετε σίγουρα στο μυαλό σας κάποιον που τον θεωρούσατε μπεσαλή. Ήταν ο άνθρωπος που ο λόγος του ήταν συμβόλαιο, που δεν έταζε, που έδινε όσα και ότι μπορούσε, που δεν παραμύθιαζε, που δεν εκμεταλλεύονταν, που δεν κοιτούσε την πάρτη του. Που αν καταλάβαινε το άδικο θα υπερασπιζόταν τον συνάνθρωπο του. Αν κάτι έχει ουσία, σε μια ζωή που την έχουμε καταντήσεις με τα σημερινά της χάλια, νομίζω ότι είναι για τον καθένα μας να διαφέρει.
Σε μια κοινωνία που όλοι απλά παρατηρούν, νομίζω ότι καλό θα είναι να αρχίσουμε να βλέπουμε. Να μην μένουμε στην επιφάνεια, να μην βολευόμαστε, να μπαίνουμε στην ουσία. Πιο μικρή είχα ακούσει μια φράση που δεν της είχα δώσει σημασία. «Μην κάνεις όσα δεν θέλεις να σου κάνουν» έλεγε, και τώρα καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας ακριβώς όπως θα ήθελαν να μας φερθούν και εκείνοι. Προβλήματα όλοι μας έχουμε, τα άγχη μας επίσης, δεν χρειάζεται να μας τρώνε και οι τύψεις. Ο κόσμος δεν είναι κακός, πίστεψε με, εμείς ως άνθρωποι με τις συμπεριφορές μας τον κάνουμε και όσο γρηγορότερα αποφασίσουμε να το αλλάξουμε αυτό, τόσο το καλύτερο για όλους μας.
