Μπορεί να λένε ότι κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τα παιδιά, αφού μπορούν και τα καταλαβαίνουν όλα, όμως, κακά τα ψέματα, ένα παιδί δύσκολο μπορεί να αντιληφθεί το πώς λειτουργεί ένας άνθρωπος. Δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιήσεις, σε μικρή ηλικία, συμπεριφορές τρίτων. Είναι αδύνατον να βγάλεις το οποιοδήποτε συμπέρασμα. Θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, δύσκολο έχει γίνει πλέον και για τους μεγαλύτερους να κατανοήσουν τους γύρω τους, δεν διαφωνώ.
Σε εκείνο πάντως που σίγουρα θα συμφωνήσουμε είναι στο γεγονός πως ένας άνθρωπος από την αρχή θα δείξει το ποιος είναι. Είτε είναι θετικό, είτε αρνητικό, αν δεν γνωρίζεις κάποιον, πόσο μάλλον δεν σε ενδιαφέρει καν τι γνώμη θα σχηματίσει κάποιος, είσαι αυθόρμητος και βγάζεις προς τα έξω τον πραγματικό σου εαυτό. Θα μου πεις γιατί να μπει κάποιος στη διαδικασία να αποκρύψει πτυχές του χαρακτήρα του, στην προσπάθεια του να γίνει αρεστός σε κάποιον. Δεν έχω απάντηση. Εκείνο που με προβληματίζει πάντως, ξέρει τι είναι; Πως μπορούμε, αφού είναι ξεκάθαρο μπροστά μας, να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε συμπεριφορές. Χαζοί δεν είμαστε, ο άλλος μας δείχνει φόρα παρτίδα το τι είναι, πως σκέφτεται, πως αντιδρά και είναι ο τρόπος που καθόλου δεν μας αρέσει.
Παρ’ όλα αυτά, γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και κάνουμε ότι δεν βλέπουμε; Γιατί να ανεχόμαστε κάτι που δεν μας πάει; Γιατί να υποχωρούμε, ενώ ξέρουμε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά; Στο ξανά λέω. Δεν θεωρώ ότι είμαστε τίποτα βλάκες. Τα βλέπουμε και τα αντιλαμβανόμαστε όλα. Αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια. Βέβαια, το πλήρωμα του χρόνου έρχεται, αργά ή γρήγορα και ότι έκανες πως δεν είδες, έρχεται μπροστά στα μούτρα σου και σου κάνει κοροϊδευτικές γκριμάτσες. Και κάπου εκεί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Αρχίζεις να παρατηρείς πράγματα, κινήσεις και είναι σαν να σου έρχεται στο πρόσωπο παγωμένο νερό και ξαφνικά ξυπνάς. Αρχίζεις να βλέπεις με καθαρή ματιά τα πράγματα κι απορείς πως μέχρι τώρα αυτά που σου φαίνονται εκνευριστικά, δεν σε θύμωναν. Σκέφτεσαι πως από την αρχή κάτι δεν σου πήγαινε καλά με κάποιες συμπεριφορές, στο έλεγε το ένστικτο σου ότι δεν ήταν όλα ρόδινα. Γιατί όμως δεν το άκουσες; Αφού ξέρεις πως το ένστικτο είναι αλάνθαστο. Πάντα δικαιώνει. Ίσως αν το ακούγαμε συχνότερα πολλά λάθη να αποφεύγαμε και πολλούς ανθρώπους να μην είχαμε εντάξει στη ζωή μας, χαρακτήρες που δεν έχουν να μας πουν τίποτα. Το παν στις αναμεταξύ μας σχέσεις είναι να υπάρχει ειλικρίνεια. Να δείχνουμε αυτό που είμαστε, να καταλαβαίνουμε αυτό που είναι οι άλλοι. Τόσο δύσκολο είναι πια;
