Πόσες και πόσες φορές, ακόμη και στην σκέψη ότι θα πρέπει να πάμε στην δουλειά, τσατιστήκαμε, αγαπημένε μου αναγνώστη; Μη μου κρύβεσαι, ξέρω ότι πολλές φορές δεν είναι και η καλύτερη σου να σηκώνεσαι από τα χαράματα για να πας στο γραφείο. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους μας, μην ανησυχείς. Κάποια μέρα θα βαριόμαστε, κάποια άλλη κάτι άλλο θα μας απασχολεί και θα προτιμούσαμε να καθίσουμε στο σπίτι, παρά να πάμε στη εργασία μας. Θα σε εκπλήξω όμως, αλλά εκεί έξω υπάρχουν και άνθρωποι που η δουλειά για εκείνους δεν είναι καταναγκαστικό έργο, αλλά ευχαρίστηση. Ναι, όπως ακριβώς στο γράφω. Και το λέω με επίγνωση των όσων σου μεταφέρω, γιατί τους έχω δει με τα μάτια μου.
Παιδιά, νέα ηλικιακά, που το πρωί ξυπνούν και δεν φρικάρουν που θα πρέπει να πάνε να δουλέψουν. Εργαζόμενοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα ξετυλιχτεί μπροστά τους μια ακόμη ενδιαφέρουσα ημέρα, με τα καλά και τα άσχημα τους. Που βλέπουν την συνεργασία, ακόμη και με ανθρώπους που δεν έχουν και πολλά κοινά, σαν μια πρόκληση. Πολλές φορές αυτό είναι ο αρνητικός παράγοντας που μας κάνει να μην πάμε μέσα στην τρελή χαρά στη δουλειά. Το γεγονός ότι θα πρέπει να εργαστούμε παρέα με ανθρώπους που είτε μας κάνουν την ζωή δύσκολη, είτε δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί τους, για τον οποιοδήποτε λόγο. Αν με ρωτάς πάντως, αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης διαφορετικών τύπων ανθρώπων μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον είναι και ενδιαφέρον.
Σίγουρα δεν μπορεί να ταιριάζουν όλοι με όλους, έτσι δεν είναι αγαπημένε μου; Λογικά συνυπάρχεις με έναν συνάδελφο που αν μπορούσες θα απέφευγες να υπάρχει στη ζωή σου. Αυτό όμως, αν μου επιτρέπεις, δεν έχει να κάνει με το πώς θα τον αντιμετωπίσεις. Κι αυτό στο γράφω γιατί γνωρίζω άτομα που ενώ κάποιοι τους έχουν δημιουργήσει προβλήματα στο εργασιακό τους περιβάλλον, εκείνοι με χαμόγελο και δύναμη εξακολουθούν να τους αντιμετωπίζουν με σεβασμό. Γιατί αναγνωρίζουν πως όταν βρίσκεσαι σε μια δουλειά, ακόμη και με συγκρούσεις, θα πρέπει να συνεργαστείς με κάποια άτομα. Και για το καλό της δουλειάς, αλλά και για σένα τον ίδιο. Το ζητούμενο είναι να μην ξεχνάμε πως δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο. Καλό θα είναι που και που, ακόμη κι αν αντιμετωπίζουμε προβλήματα, πως το καλό και ωφέλιμο δεν είναι πάντα να είναι κάποιος καλός επαγγελματίας, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Μόνο έτσι μπορεί να εξελιχθούμε τόσο σε επαγγελματικό, όσο και κοινωνικό επίπεδο. Κάνω λάθος;
