Τους καημένους τους γονείς. Τους έχουμε ξεμπροστιάσει. Μέσα από το ίντερνετ. Μέσα από ανέκδοτα, από γενιές σε γενιές συζητιέται, αλλά ακόμη κανείς να εκδόσει ένα βιβλίο με όλα εκείνα που «πετούν» κατά καιρούς προς τα παιδιά τους. Γιατί, είμαι σίγουρη ότι το έχεις καταλάβει, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως εκείνοι είναι αυτοί που έχουν ξεστομίσει τις απίστευτες ατάκες. Και άντε, έστω και αν κοστίζει ακριβά ένα βιβλίο, να τσοντάρουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα cd, ένα dvd, κάτι τελοσπάντων βρε αδελφέ που θα το πατάς και θα αρχίζει ένα ακόμη επεισόδιο από το «μην αρχίζεις τη μουρμούρα». Πόσο ίδιοι όμως είναι όλοι τους ε; Αυτό το «ζακέτα μη ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου» έχει γίνει η ατάκα της κάθε Ελληνίδας μάνας, που και ο τζίτζικας να σκάει έξω, δεν θα αποφύγεις να την ακούσεις να στη λέει.
Να το ξέρεις, αν κάθε φορά που οι μανάδες έλεγαν τη συγκεκριμένη έκφραση, και η Ελλάδα θα μπορούσε να λαμβάνει 1 ευρώ, τώρα δεν θα είχαμε ανάγκη καμία Μέρκελ και κανένα Σόιμπλε να μας σώσει. Θα είχαμε ήδη ξεχρεώσει και θα είχαν περισσέψει κιόλας. Θες κι άλλο; «Πόσες φορές θα σου πω να μην περπατάς ξυπόλητος; Από τα πόδια κρυώνει ο άνθρωπος». Σου θυμίζει κάτι; Η συγκεκριμένη φράση πάντως έχει κάνει τη γλώσσα της δικής μου μητέρας να μαλλιάσει. Χρόνια τώρα, αναρωτιέμαι, δεν έχει βαρεθεί να το λέει και να μην εισακούγεται; Αν μέχρι τώρα δεν έχετε καταφέρει να μας πείσετε, τι περιμένετε; Ότι στα 40 θα συμμορφωθούμε; Δεν θα τις βάλουμε τις άτιμες, καταλάβετε το. Αμ το άλλο;
«Πρόσεχε μη πατήσεις στην κουζίνα, μόλις σφουγγάρισα. Ούτε στο μπάνιο, ούτε στο δωμάτιο». Και εσύ τώρα να προσπαθείς, σαν άλλος λαγός, να χοροπηδήσεις από πλακάκι σε πλακάκι μη τυχόν και κάνεις καμιά πατημασιά και ποιος την ακούει μετά. Αυτό πάντως είναι άξιο απορίας. Να κάθεσαι όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση και αν ακούς τα σχολιανά σου που δεν πηγαίνεις καμιά βόλτα και όταν δεήσεις να σηκωθείς τότε θα θυμηθεί η μάνα σου να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει, μετατρέποντας σε αθλητή του άλμα εις ύψος. Το καλύτερο μου πάντως είναι πως μόλις μαλώνουν με κάποιον πετάνε ένα «Κανονίστε, μη με πιέζεται γιατί δεν το έχω και σε πολύ να πάρω τα βουνά». Γιατί θέλουν να πάνε εκεί και όχι σε καμιά εξωτική παραλία, ακόμη να το καταλάβω. Οι γονείς, γενικά πάντα μιλώντας, εξαιρώντας ο καθένας τους δικούς του για προφανής λόγους, γνωρίζουν τα πάντα. Και εσύ μη μπεις στη διαδικασία να αποδείξεις το αντίθετο. Είσαι χαμένος από χέρι. Ξέρουν πότε χάνονται οι βιταμίνες από έναν στυμμένο χυμό. Κρύωσες; Στα έλεγαν, αλλά δεν άκουγες.
Δεν πήρες καλό βαθμό στο μάθημα; Στα έλεγαν, αλλά δεν τους άκουγες. Χτύπησες; Στα έλεγαν, αλλά δεν τους άκουγες. Ας πρόσεχες, σου πετάνε και εσύ ψάχνεις να βρεις φθηνό τρόπο να κάνεις κόπια μερικά cd με τους «χρησμούς» τους μπας και ησυχάσουν και αυτοί και εσύ, όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην πάει χαμένη τέτοια κληρονομιά, αγαπημένε μου.
