Σου έχει τύχει, αγαπημένε μου αναγνώστη, να συμβαίνει κάτι στη ζωή σου και εσύ να είσαι ένας απλός παρατηρητής; Σαν αυτό που βιώνεις να συμβαίνει σε κάποιον άλλο και όχι σε εσένα. Σαν κάποιος άλλος να τα ζει, κι όχι εσύ. Εσύ απλά να παρατηρείς. Αυτό ξέρεις γιατί συμβαίνει ε; Μάλλον επειδή θέλουμε να κρυφτούμε από το πρόβλημα. Δεν θέλουμε να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα.
Έχουμε την εντύπωση πως αν κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι, κάνοντας πως δεν το βλέπουμε, θα λυθεί δια μαγείας. Ακριβώς έτσι όπως εμφανίστηκε. Η αλήθεια είναι πως βολεύει να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Να κλείνεις τα μάτια, να μπαίνεις κάτω από το πάπλωμα και να πιστεύεις ότι με κάποιο τρόπο τα προβλήματα που σου χτυπάνε την πόρτα κάποια στιγμή θα βαρεθούν και θα φύγουν. Είναι εύκολο, γιατί αυτό δεν σε επηρεάζει. Αντίθετα κρατά την ψυχική σου ηρεμία σε καλά για την περίοδο επίπεδα. Αλήθεια όμως, ποιον κοροϊδεύεις εκείνη την στιγμή, έχεις αναρωτηθεί; Αφού μέσα σου το ξέρεις και μάλιστα πολύ καλά ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Γνωρίζεις πως ακριβώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα, γιατί κάτι πηγαίνει στραβά και όσο προσπαθείς να κάνεις τα…στραβά μάτια, αυτό πίστεψε με αναβοσβήνει στον πρόσωπο σου. Φαίνεται, πώς να στο πω. Τα μάτια σου το δείχνουν, όλο σου το πρόσωπο επίσης. Όπως κι αν νιώθουμε, ότι και αν βιώνουμε, αυτό θα αποτυπωθεί στο πρόσωπο μας, εγγυημένο. Θα το αναγνωρίσει κάποιος στο «χαμένο» μας χαμόγελο.
Στο βλέμμα μας που θα είναι σκοτεινιασμένο. Στα νεύρα μας. Στη διάθεση μας που μόνο κέφι δεν θα έχει. Ο καθένας μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ως ιδανικό ηθοποιό, θεωρώντας ότι μπορεί να κρυφτεί από τον οποιοδήποτε. Μπορεί. Από τον εαυτό του όμως κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να κρυφτεί. Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν, ας μην δίνουμε στα προβλήματα τη έκταση που μπορεί και να μην έχουν. Ας μην τα γιγαντώνουμε στο κεφάλι μας. Πρόβλημα είναι, λύση σίγουρα θα έχει. Ούτε οι πρώτοι είμαστε, ούτε οι τελευταίοι που θα έρθουν αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση. Το θέμα είναι να βρούμε τον τρόπο, το κουράγιο, τη εσωτερική δύναμη να τα παλέψουμε. Κι αν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε ολομόναχοι, ας ζητήσουμε βοήθεια. Ούτε αυτό ξέρεις είναι κακό. Γι αυτό είναι οι δικοί μας άνθρωποι, για κάτι τέτοιες στιγμές.
Ας μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Δεν βοηθά σε τίποτα. Προσπάθεια χρειάζεται και είμαστε δοκιμασμένοι όλοι μας σε δύσκολες καταστάσεις. Τώρα θα το βάλουμε κάτω;
