Μεγάλο πράγμα να σε αγαπούν, αγαπημένε μου αναγνώστη. Και να σε αγαπούν γι αυτό ακριβώς που είσαι ή μάλλον για την ακρίβεια, παρ’ όλο αυτό που είσαι καμιά φορά. Είναι ωραίο να αγαπά κάποιος τον χαρακτήρα σου, ακόμη και όταν αυτός έχει νεύρα. Να αναγνωρίζει τον χαρακτήρα σου και την ποιότητα σου, να καταφέρνει να εισχωρεί μέσα στην ψυχή σου και να εκτιμά όλα αυτά που είναι κρυμμένα εκεί μέσα, που δεν είναι άλλο εκτός από την ιστορία σου. Μεγάλο πράγμα να σου δείχνει ο άλλος τον σεβασμό προς το πρόσωπο σου, να μην μένει στην επιφάνεια, αλλά να ψάχνει βαθύτερα μέσα σου, έτσι ώστε να καταφέρει να σε μάθει καλύτερα. Σαφώς και η εξωτερική εμφάνιση παίζει κι αυτή το ρόλο της.
Το στυλ ενός ανθρώπου αρχικά θα σε τραβήξει για να έρθεις κοντά με κάποιον, αλλά φτάνει μόνο αυτό αν δεις ότι το μέσα του άλλου δεν επιφυλάσσει και τίποτα ωραίο να σου δώσει; Τι να το κάνεις αν ο άλλος είναι «στρείδι» και δεν ανοίγεται; Τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να κατανοήσεις ποιος πραγματικά είναι; Τι να το κάνεις αν είναι συγκεκριμένα εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα του που σου δείχνει; Είναι η αλήθεια, και ειδικά πιο πολύ στις μέρες μας, πως οι άνθρωποι νιώθουν μια ασφάλεια κρυμμένοι πίσω από μια μάσκα. Τη φορούν και νομίζουν ότι μπορούν να κρύβονται αιωνίως πίσω από αυτή, λες και ο άλλος είναι κουτός και δεν μπορεί να αναγνωρίσει τις αδυναμίες και τα κουσούρια τους. Νομίζω ότι ο λόγος που τους οδηγεί σε αυτή την πρακτική δεν είναι άλλος από τον φόβο. Φόβο μη τυχόν και ο άλλος καταλάβει τις αδυναμίες τους. Μη τους κακοχαρακτηρίσει. Μη τυχόν και κάποιος τους απορρίψει. Κι έτσι τους βλέπεις να μη μιλούν πολύ, να μην ανοίγονται.
Αρέσκονται ωστόσο να δίνουν μεγάλη έμφαση στην εξωτερική τους εμφάνιση, τα ρούχα τους, τα μαλλιά τους, τα υλικά τους αγαθά τέλος πάντως, προβάλλοντας προς τα έξω μια εικόνα, που μπορεί και να μην έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η ουσία είναι, αγαπημένε μου, πως ο καθένας από εμάς κουβαλά μαζί του μια ιστορία και που αυτή και μόνο δείχνει και αποδεικνύει ποιοι πραγματικά είμαστε. Γιατί να μπούμε στη διαδικασία να κρύψουμε αυτό που είμαστε; Γιατί να μην είμαστε ειλικρινείς; Γιατί να ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας; Ο καθένας μας έχει το δικό του χαρακτήρα, χαρακτήρα που βοηθά ή αποτρέπει κάποιους για τις μεταξύ μας σχέσεις. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι πως δεν χρειάζεται κανείς να κρύβεται. Η αλήθεια είναι αυτή που κερδίζει, το χαμόγελο, η ειλικρίνεια. Σε ένα κόσμο λοιπόν γεμάτο από «μασκαράδες», ας φροντίσουμε να είμαστε η εξαίρεση.
