Το λέω και το βροντοφωνάζω. Η ζωή χωρίς την φιλία και τους ανθρώπους της θα ήταν χωρίς νόημα. Θα μου πεις χωρίς τους φίλους- φίδια, θα ήταν ακόμη καλύτερη, σε κατανοώ, αγαπημένε μου αναγνώστη. Γιατί έτσι θα είχες την ευκαιρία να απολαύσεις της στιγμές της ζωή σου, μόνο με ανθρώπους που πραγματικά θα ήξερες τι αισθάνονται για σένα. Πολύ καλό για να είναι αληθινό όμως, ε; Όμως αυτό δεν θα θέλαμε όλοι; Να ήταν τα πάντα ιδανικά. Να είμαστε καλοί φίλοι για τους γύρω μας κι εμείς να έχουμε ανθρώπους που θα μας συμπαραστέκονται σε κάθε φάση της ζωής μας. Και μιλάω για την ουσία του θέματος. Γιατί φίλος δεν είναι μόνο αυτός που θα βγεις μαζί του και θα περάσεις καλά.
Πραγματικός φίλος είναι εκείνος που θα βρεθεί δίπλα σου από την πρώτη στιγμή, στη χαρά και τη λύπη. Πραγματικός φίλος για μένα όμως είναι αυτός που θα χαρεί με τη χαρά σου. Που όταν θα συμβεί κάτι καλό θα δεις από τις αντιδράσεις του και θα καταλάβεις ότι αυτός χάρηκε περισσότερο απ’ ότι εσύ. Σε μια εποχή που ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου, θα μου πεις ότι είναι δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Ευτυχώς, θα σου πω εγώ, εξακολουθούν να υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που τιμούν το ρόλο του φίλου.
Μπορεί να είναι ελάχιστοι εκείνοι που θα χαρούν με τη δική σου χαρά, αλλά υπάρχουν. Μπορεί να βρεθούν εκεί για να σε παρηγορήσουν, σε μια δύσκολη στιγμή, να ακούσουν τον πόνο σου, αλλά σημαντικό είναι όταν θα νιώσεις ότι θα χαρεί με τη χαρά σου. Να χαρεί τόσο που θα δακρύσει, που θα σε αγκαλιάσει και θα σε σφίξει τόσο. Που θα χρησιμοποιήσει τις πιο όμορφες λέξεις για να περιγράψει αυτό που νιώθει και θα σε κάνει να καταλάβεις πως δεν υπάρχει ούτε ψήγμα υποκρισίας σε ότι σου λέει. Που θα τσιρίξει και θα αρχίσει να πηδάει πάνω κάτω. Που θα κάνει τα πάντα για να βγείτε έξω να γιορτάσετε.
Και είναι τόσο όμορφο συναίσθημα αυτό. Γι αυτό ας μοιραζόμαστε τη χαρά μας με τους φίλους μας, ας μην κρυβόμαστε πίσω από ανούσιες λέξεις, ας μην υποκρινόμαστε κάνοντας πως χαμογελάμε. Αν τα νιώθουμε βέβαια όλα αυτά, αλλιώς είμαστε απλά ζηλόφθονοι και κακοί. Οι χαρές και οι λύπες είναι τα τούβλα που θα χτίσουν σιγά – σιγά μια φιλία. Και τη φιλία τη νιώθεις όταν βλέπεις από τους γύρω σου να θέλουν να είσαι ευτυχισμένος, πετυχημένος, να προοδεύεις. Να νιώθεις ευλογημένος αν έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που σε θαυμάζουν και δεν σε λυπούνται ή δεν σε ζηλεύουν. Είναι μεγάλο προτέρημα για έναν άνθρωπο να βιώνει τη χαρά του άλλου σαν να ήταν δική του, να το θυμάσαι αυτό.
