Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πόσο αρνητική είμαι στο να ανεβάζουν γονείς φωτογραφίες των παιδιών τους στο διαδίκτυο. Κάνοντας μια διαδικτυακή βόλτα λοιπόν, εντόπισα γνωστούς και φίλους να μην συμμερίζονται τη δική μου άποψη και κάθε λίγο και λιγάκι να ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους από διάφορες δραστηριότητες. Θα μου πεις, δικό τους θέμα, αγαπημένε μου αναγνώστη.
Προφανώς και δεν πέφτει σε κανέναν άλλον λόγος για το πώς θα μεταχειριστεί κάποιος το παιδί του. Αλλά δεν μπορεί παρά να με προβληματίζει το γεγονός γιατί ένας γονιός για παράδειγμα θέλει να ευχηθεί στο παιδί του χρόνια πολλά μέσω ενός υπολογιστή και τσουπ να ανεβάζει και μια φωτογραφία του που παίζει με άλλα παιδιά. Και κάπου εκεί ανάμεσα σε ευχές και φάτσες παιδικές, που καμία θέση δεν έχουν να βρίσκονται μέσα σε ένα διαδικτυακό χάος, νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ αυτά τα παιδιά. Να τα υπερασπιστώ και να αναλογιστώ, μα καλά, αυτοί οι γονείς δεν έχουν ακούσει τους ειδικούς που επισημαίνουν ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναρτούμε φωτογραφιών μικρών παιδιών στο ίντερνετ;
Είμαστε τελικά τόσο εγωιστές και ανεύθυνοι που δεν μας ενδιαφέρει ούτε το ίδιο μας το παιδί; Το θέμα το έχω συζητήσει άπειρες φορές με φίλους μου που είναι και οι ίδιοι γονείς. Με τους περισσότερους συμφωνούμε. Υπάρχουν όμως και φωνές που λένε ένα «έλα μωρέ τώρα και τι έγινε» και μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι. Κι όμως έγινε. Εντάξει. Κανείς από εμάς δεν είναι τέλειος. Και πρώτη εγώ για να μπορώ να κρίνω τέτοιες συμπεριφορές. Όλοι μας παλεύουμε με τους κακούς μας δαίμονες, τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Πίστευα όμως, πως όταν κάποιος γίνεται γονιός, αυτομάτως όλα αυτά τα θέματα λύνονται. Πίστευα πως ωριμάζεις, γίνεσαι πιο υπεύθυνος, εξελίσσεσαι. Δεν δρας μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για μια νέα ζωή που έχεις φέρει στον κόσμο αυτό. Και αυτό το παιδί έχει δικαιώματα που μέχρι κάποια ηλικία κάποιος πρέπει να του τα προστατεύει. Το ότι έχεις φέρει ένα παιδί στον κόσμο λοιπόν, αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν το καθιστά απευθείας κτήμα σου.
Δεν μπορείς να αποφασίζεις εσύ για εκείνο. Δεν είναι δικό σου εξάρτημα να το μεταχειρίζεσαι κάθε φορά κατά το πώς θες. Το παιδί δεν είναι το προσωπικό σου μοντέλο για να το φωτογραφίζεις και να κάνεις το κομμάτι σου στο διαδίκτυο. Το παιδί, το κάθε παιδί, έχει ανάγκη από ισορροπία, επιλογές, αγάπη και να του δείξεις το δρόμο. Δεν είναι ούτε για να επιβεβαιώνεσαι εσύ ως άνθρωπος, ούτε να καλύπτεις τις όποιες σου ανασφάλειες και προσδοκίες σου. Είναι κρίμα να χειραγωγούμε τα παιδιά, να τα φορτώνουμε με πράγματα που δύσκολα θα αποτινάξουν από πάνω τους. Ας σταματήσουμε πλέον να ευχόμαστε «να ζήσουμε να το καμαρώσουμε όπως επιθυμούμε». Το σημαντικό είναι να ζήσει εκείνο όπως θα επιλέξει.
