Καλά, εσύ είσαι πάντα στην ώρα σου; με ρώτησε ένα φίλος, όταν του παραπονέθηκα πως τον περίμενα ένα δεκάλεπτο, από την ώρα που είχαμε δώσει κανονικά ραντεβού. Ναι, είμαι πάντα στην ώρα μου, αλλιώς δεν θα είχε κανένα νόημα να δίναμε ραντεβού. Θα λέγαμε «θα βρεθούμε» και θα το αφήναμε στην τύχη. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι γενικότερα συνεπείς στη ζωή τους. Δυστυχώς δεν την διαθέτουν όλοι, προς κακή μου τύχη. Μη σου πω ότι αρχίζει και σπανίζει πλέον. Ίσως να φταίει το γεγονός πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε το λόγο που έχουμε καταντήσει έτσι τις αναμεταξύ μας σχέσεις. Μας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μας και τίποτα παραπάνω.
Θα μου πεις, η συνέπεια είναι κάτι που ο άλλος είτε το έχει, είτε όχι. Είναι στη φύση του ανθρώπου. Κάνω λάθος; Και θέλω να πιστεύω ότι συμβαδίζει απόλυτα με τον σεβασμό που έχει ο καθένας από εμάς και απέναντι στον εαυτό του, αλλά και στους γύρω του. Αυτά πάνε πακέτο, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Γιατί μη μου πεις ότι δεν δείχνεις τον ανάλογο σεβασμό στον απέναντι σου όταν είσαι απόλυτα συνεπής απέναντι του. Τόσο απλά, άσχετα αν εμείς τα έχουμε κάνει δύσκολα. Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου. Πόσες φορές δεν ήσουν συνεπής με τους γύρω σου; Και πόσες άλλες φορές ένιωσες να σε «κρεμάνε» επειδή ακριβώς ήταν ασυνεπείς απέναντι σου; Έχεις αναρωτηθεί αλήθεια γιατί έχει συμβεί αυτό; Γιατί βρέθηκαν οι σχέσεις μας σε αυτό το σημείο; Πώς να τις χαρακτηρίσω; Εγωιστικές; Αδιάφορες; Ανούσιες θα τις πω.
Κοιτάμε την πάρτη μας, αυτό είναι δεδομένο. Μόνο ο εαυτός μας και για τους υπόλοιπους δεν μας καίγεται καρφί. Μόνο για τον εαυτούλη μας τρέχουμε. Μόνο για ότι μας αφορά τρέχουμε και είμαστε πάντα στην ώρα μας, μη σου πω και πολύ νωρίτερα. Όλοι οι άλλοι ας περιμένουμε ή ας πράξουν όπως μπορούν. Σιγά μη σκάσουμε. Στο κάτω – κάτω, ας μας περιμένουν. Αυτοί μας έχουν ανάγκη, δεν τους έχουμε εμείς. Πόσο ασυνέπεια Χριστέ μου. Μόνο που ξέρεις κάτι; Ο άλλος, εκείνος για τον οποίο δεκάρα δεν δίνουμε για το αν φανούμε ασυνεπής απέναντι του, είναι το είδωλο μας. Άραγε θα του φερόμασταν με τον ίδιο τρόπο; Όχι, σε καμία περίπτωση. Ας είμαστε συνεπείς λοιπόν. Σε λόγια, σε έργα, σε χρόνο. Δεν μας κοστίζει τίποτα. Και λίγο παραπάνω σεβασμό αν καταφέρουμε, για το καλό μας είναι. Στο κάτω – κάτω, ας μην ξεχνάμε ότι δεν πρέπει να κάνουμε ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν. Βασική αρχή, που δύσκολα την ακολουθούμε όμως. Ίσως γι αυτό τα πράγματα να γίνονται από καλύτερα, χειρότερα στις σχέσεις μας.
